Bizim toplumda "Hayır" tabulu kelime. Hepimiz kendimizi zaman zaman yapmak istemediğimiz işleri yaparken buluyoruz. Başkaları kırılmasın, küsmesin, zorda kalmasın diyerek biz alıyoruz onların sorumluluğunu da. Sonra ya kendi kendimizi yiyoruz, ya da üçten içe öfke duyuyoruz. En kötüsü de taşıyamadığımız yüklerin altında ezilmiş hissederek yoğun bir depresyona çekiliyoruz. Hayattan ne zevk alıyoruz, ne işleri bitirebiliyoruz ne de kendimizi gerçekleştirebiliyoruz. Peki kim bu hayır diyemediklerimiz? Eşimiz, çocuğumuz, annemiz ya da babamız, patronumuz, arkadaşımız.. size soruyorum şimdi, bu hayır diyemediklerimiz sizin kıymetinizi biliyor mu? O zaman hayır demeye başlamak için alıp okuyun.
