“İnsanı zararsız hale getirmenin tek yolu, onun işlediği suçu bulmaktır. Kendi suçu olarak gördüğü şeyi. Yalnızca on kuruş çalmış olsa bile ona banka soyguncusuna verilecek cezayı verirsin, sesi çıkmaz. Her eziyete katlanır ve bunu da hakettiğine inanır. Dünyada yeterince suç yoksa o zaman yaratmalıyız.
Bir insana ilkbaharda çiçeklere bakmanın kötü bir şey olduğunu söylersek, o da bize inanırsa, sonra çiçeklere baktıgında ona ne istersek yapabiliriz. Kendini savunmaya kalkmaz, buna değmeyeceğini düşünür. Ama vicdanı temiz olandan kendi standartlarına göre yaşayan insandan kendimizi korumamız gerek. Bizi yenecek adam odur.”
“Çelik kiriş yapmayı ilk düşünen adamı hatırla. Ne gördüğünü, ne düşündüğünü , ne istediğini biliyordu. Hiç bir zaman ‘bana kalırsa’ demiyordu, ‘benim fikrime göre’ diyenlerden emir almıyordu.’bana kalırsa’ değil de ‘böyledir’ diyebilme cesaretini gösteriyordu.”
“Bir insanın diğer bir insana karşı işleyebileceği tek gerçek ahlaki suç, sözleri ve eylemleriyle bir çelişki, bir imkansızlık,bir mantıksızlık izlenimi yaratarak kurbanının rasyonellik kavramını sarsmaktır.”
“Masum insanları yönetebilecek güç yoktur. Herhangi bir hükümetin tek kozu , suçluların tepesine binmektir. Eh, ortada yeterli sayıda suçlu yoksa onları yaratmak gerekir. O kadar çok şeyi suç olarak ilan edersinizki insanların yasaları ihlal etmeden yaşaması mümkün olmaz. Bir ülke dolusu yasaya uyan halkı kim ister? Burdan kimin ne çıkarı olabilir? Ama çıkardığınız yasalar uyulmaz , uygulanamaz, nesnel olarak yorumlanamaz şeylerse o zaman bir ülke dolusu kanun kaçağı yaratırsınız. Ondan sonrada suçluluktan para kazanmaya başlarsınız.”
“Bak şu insanlara.. Bunlar dünyanın şımarık çapkınları sözde. Eğlence arayanlar, lüks sevdalıları. Şurada oturmuş, bu yerin onlara bi anlam katmasını bekliyorlar. Ama onlar buraya anlam verme kaygısında değiller.”
“İnsanlar düşünmek istemiyor. Başları ne kadar derde girerse o kadar kaçıyorlar düşünmekten. Beri yandan bir içgüdü onlara düşünmeleri gerektiğini söylüyor, bu yüzden bu suçluluk duygusuna kapılıyorlar. Bu durumda, onlara düşünmemek için bazı sebepler gösteren her kim olsa onu beğenir, onun peşinden giderler. Kendi günahları saydıkları , bir zaaf, bir suç olarak gördükleri şeyi yüce bir sevapmış gibi gösterebilen kim olursa olsun onu izlerler.”
“İnsan, eninde sonunda, bir gün, nasıl olsa yargılanacağını bi anlasa:kuşkusuz, en gerekli olanı, önemlisi, insanın, kendi içinde kendi kendini yargılamaya başlamasıdır, bu da büyük bir içyetkinliği gerektiriyor. “
“İnsan kendi kendinin de engeli olabilir: yaratılış bilgeliğini kavramaya doğru ilerlemeyen insan , sürekli kendini bir tembelliğe iten insan, kendi kendinin de engeli olur: aşmaya , daha ileri varmaya engel olur: insan aşmak zorundadır kendi kendini.