Göz; savaşı başlatan haberci...Bakış; elde olmayan kader; ilahi kaza... Ve aşk; kalp ile göz arasında bir macera. Sonu zafere de çıkabilir, esarete de...
Çoook sonraları kalp göze diyecektir:
"Beni bu onulmaz derde iten sensin. Safayı sen sürdün, acıyı ben çektim. Nimet senin, zahmet benim oldu. Sen sevinirken, kaygılanan bendim hep. Bakışlarını arttırdıkça sen, dertlerimi çoğalttın benim. Zafere eren sen, hezimete uğrayan ben. Sen emirlerine itaat edilen hükümdar oldun, ben senin peşinde koşan tebaan. Sen emir, ben esir. Melik iken memlük ettin beni."
Sonra devam edecektir:
"Ey göz! Sen ikisin, ben birim. İki kişinin bir ferdi saldırıp öldürmesi zulüm değil de nedir?!. Şimdi ağla o halde; ettiğin zulmün cezasını çek bakalım!.."