Kuzey Kaya
@Kzy65
Kitaplar
Tiyatro
Edebiyat️
Bisiklet turları, doğa yürüyüşleri, dağ tırmanışı, kamp ve otostopçuluk.
Fotoğraf çekmeyi ve gezmeyi epey severim.
İnstagram: __kuzeykaya
instagram.com/__kuzeykaya
Öğretmen
Zonguldak Bülent Ecevit Üniversitesi -- Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü
Van
VAN, 20 Mart
222 okur puanı
Ağustos 2014 tarihinde katıldı
Bazen başka birinin gerçeğini anlamak için tek yapman gereken bakış açını değiştirmektir.
Dan Brown
“Elde etmek mi istiyorsun, ısrar etmemelisin.” demişti Cibran. Yumrukladığın için açılan kapıların ardına geçtiğinde bunu hatırla.
Halil Cibran diyor ki: “Başka bir insanın hakikati, onun sana açıkladığı şey değil, açıklayamadığı şeydedir. Bu yüzden, onu anlamak istersen, söylediğine değil, söylemediğine kulak ver.” İnsan, sustuğu şeyler kadardır ve insan insanı, anlatamadığı yerden anlayabiliyorsa yakındır.
Okur Takip Önerileri
Dozu ayarlanmadığında her şey ama her şey zehirdir. Bu güç, zenginlik, tembellik, çalışkanlık, sevgi, nefret ya da herhangi bir şey olabilir. Dozunda olmayan istisnasız her şey insanı zehirler. Buna mutluluk ve keder de dahil. Hayat, dengeyi ve dozu arayıp bulma çabasıdır biraz.
Peyami Safa’nın "Yalnızız" romanı tam bir “underrated” vakası. Ne diyoruz bu durumda: “Anlaşılmayacaksın. Ey kanatsızlık!”
Gömüldüm gömüldüm sana gömüldüm
Uzaktan uzağa biraz durdum üzüldüm
Sana sarılamadığım ellerimle büzüldüm
Yoğunluklar meydanında sana çözüldüm
“Yanlış üslûp doğru sözün katilidir”, diyor Şirazlı Sadi. Bu böyledir. Ne söylediğimizden çok, nasıl söylediğimiz önemli. Kötü bir üslûpla güzel şeyler söyleyip, insanları rahatsız edebilir. Güzel bir üslûpla hakaret edip, insanların hoşuna gidebiliriz. Üslûp, kimliğidir insanın.
Hayat bir varış değil, yolda oluştur. Hayat bir serüven bir yolculuktur. Sonuç odaklı yaşanan her şey bir gün muhakkak mutsuzluk verir. Çünkü bir gün hiç bitmeyecekmiş gibi başlayan her şey muhakkak bitecektir, ömür bile. Olduğun anda yaşadığın hazzın içindedir hayat. Kaçırmamalı!
Harper Lee “Bülbülü Öldürmek”;
“Başka insanların yüzüne bakabilmek için ilk önce kendi yüzüme bakabilmeliyim. Çoğunluğa bağlı olmayan tek şey insanın vicdanıdır.”
"Kimse, kimseyi sevmek zorunda değildir, ama hepimiz birbirimize saygı duymak zorundayız" der Saramago. Dostoyevski de “Bir fikir ayrılığına rağmen karşındakine saygı duyabiliyorsan, insan olmuşsun demektir.” diye ekler.
“Hayatta yapılacak o kadar çok hata var ki, aynı hatayı yapmakta ısrar etmenin bir anlamı yok.” diyor Sartre. Hayatımızın kinetiğini değiştirebilmeliyiz bazen. Aradığımız mutluluk, belki de başka hatalardadır.
Sartre "Bulantı"da; "Yalnızlık; düşündüklerinizin kafanızın duvarlarına çarpıp tekrar içerde kalmasıdır”, diyor. Yalnızlık, etrafında kimsenin olmaması değil, seni anlayan birilerinin olmamasıdır. İnsan insanın sadece anlayışına muhtaç. Çünkü insan, yaşarken anlaşılmalıdır.
Freud diyor ki; “İtiraf edilmemiş hiçbir his asla ölmez.” Yaşanılan her psikolojik sorunun altında da geçmişte yaşanılan, yarım kalmış, tamamlanmamış, kişinin çözüme kavuşturamadığı ve bilinçaltında bastırarak tutttugu nedenler vardır. Hiçbir sorundan kaçarak, kurtulamazsın.
Jung da yine aynı doğrultuda diyor ki; "Tüm akıl hastalıklarının temelinde meşru acıları yaşamayı reddetmek yatar." Bu böyledir. Acı da hüzün de vaktinde yaşanmalı sırf bu yüzden.
Zor bir durumdan çıkmanın en iyi yolu içinden geçmektir. Acının etrafından dolanamazsın, içinden geçmek gerekir. Ve unutma bakmamak acıyı yok etmez. İçinden geçmeli, iliklere kadar hissedilmeli, hakkı verilmeli. Ki sonradan taksit taksit yoklayıp bütün güzelliklere leke sürmesin.
Üst üste üç defa “içinden geçmeli” yazışım kasti. Sahiden içinden geçmeli acının. Ertelemek, en mutlu anlara leke sürdürmektir. Bilinçaltı, en ummadığın anda o acıyı karşına çıkartacaktır çünkü. En mutlu anında, duvarları yumruklamadan, vakti zamanında olmalı her şey. Acı da.
Dostoyevski, İnsancıklar adlı kitabında Varvara'ya şöyle sesleniyor; “Güvercinim, benim iyi yürekli tesellim!”
Benim iyi yürekli tesellim! Hitabın güzelliğine bakar mısınız, kalbimi bıraktım.