†`yexi
@LaLasky
Güzel sanatlar öğrencisi
İstanbul
16 Aralık
109 okur puanı
Temmuz 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Bir anda bütün kalabalık,masada iki kırmızı saçlı kadının oturması;bu rastlantı hakkında konuşmaya başladı.Kaçta kaç ihtimaldir,uğur mu getirir,neyin işareti olabilir diye sorular soruyorlardı ki: Benim saçımın kırmızısı doğal dedi masanın öbür ucundaki kırmızı saçlı kadın.Hem özür diler gibiydi hem de gururlanıyordu.Bakın ,doğal kırmızı saçlılarda olduğu gibi benim yüzümde,kollarımda çiller var.Tenim de beyaz ve gözlerim de yeşil. Herkes bu kadına cevabım ne olacak diye bana döndü. Sizin saçınızın kırmızısı doğuştan,benimki ise kendi kararım dedim hemen anında.
Uzun bir süre kimseyle konuşmadım; içime dönüm. Dünya ile arama uzaklık koydum. Dünya güzeldi, içim de güzel olsun istedim. İçimde bir suçluluk, hatta kötülük yokmuş gibi yaparsam, yavaş yavaş kötülüğü unuturdum. Böylece hiçbir şey olmamış gibi yapmaya başladım. Hiçbir şey olmamış gibi yaparsanız ve gerçekten de hiçbir şey olmuyorsa, hiçbir şey olmaz sonunda.
O zamanlar “ben, beni kimse görmediği zaman en çok kendim oluyorum” diye düşünürdüm. Yeni keşfediyordum bu düşünceyi. Kimse sizi gözlemiyorsa, içinizdeki gizli ikinci kişi dışarı çıkıp dilediği şeyleri yapabilir.
Okur Takip Önerileri
sevgisi bana bu dünyanın ne kadar güzel bir yer olduğunu öğretecekti.
"Göğe çıkıp yıldızların ışıltısına ulaşmak yerine, şimdi üzerinde uyuduğumuz toprağın içine girmeyi hayal etmemiz doğru muydu?"
"İçime döndüm...
Dünyayla arama mesafe koydum."
"Bir fotoğraf karesinde unutulmalıydık.
Işte o zaman hep mutlu kalırdık."
"Gitmek istemezsen, bir şiir miktarı kadar otursak diyorum."
En sevdiğim,
Yine delirecekmişim; bu korkunç günleri atlatamayacakmışız gibi hissediyorum. Ve sanki giden zamanı geri çeviremeyeceğim. Sesler duymaya başlıyorum ve konsantre olamıyorum. Bu yüzden yapmam gereken şeyi yapıyorum.
Bana verebileceğin en büyük mutluluğu verdin. Kimsenin yapamayacağı şeyleri yaptın. İki insanın birlikte daha mutlu olabileceğini sanmıyorum. Ben artık savaşamayacağım. Biliyorum, senin hayatını mahvediyorum, bensiz daha mutlu olacaksın. Görüyorsun bu mektubu bile doğru düzgün yazamıyorum. Okuyamıyorum. Hayatımdaki bütün mutluluğu sana borçlu olduğumu söylemek isterim. Bana karşı inanılmaz sabırlısın ve iyisin.
Şunu söylemek istiyorum -aslında bunu herkes biliyor- eğer biri beni bu durumdan kurtarabilecek olsa bu sen olurdun. Her şey beni terk edip gitti ama senin iyiliğin hep benimle kaldı. Artık senin hayatını mahvetmeyeceğim. Kimse, seninle mutlu olduğumuz kadar mutlu olamazdı.
Duvarın kenarına dizdiğim boş şişeler,
Hâlâ hayatlarını alt üst ettiğim kadınların sayısına yetişemedi.
Bir cigara daha sardım kendime,
Odaya hakim duman hüzmesi bir kat daha kalınlaşıyor.
.
Yeni bir şişe şarap daha açmaya karar verdim,
Çekip söktüm mantarı;
Şarabın bekaretini bozdum.
Dudaklarıma dayadım şişenin ağzını.
Biraz daha karardı oda.
.
Camı açıp haykıra bilirim artık;
“Huzurlu musunuz lan orospu çocukları?!
Rahat uyuyabiliyor musunuz?"
Ben onun migreniydim .O ise ışıkları benim için hep açık bırakıyordu .Ve acı çeke çeke kirli varoluşumuzu kutluyorduk her gece...
"İnsanlar olgunlaştıkça" taraflara "inanmayı bırakırlar."
Öyle uzaktan seviyorum seni
Elini tutmadan
Yüreğine dokunmadan
Gözlerinde dalıp dalıp gitmeden
Şu üç günlük sevdalara inat
Serserice değil adam gibi seviyorum!
