Yalnız evler görkemli.Mağazalar görkemli.İnsanlar iyi giyimli.Ama içlerinde soluk yok.Soluk yok.
Bomboş var olacağım.Kendi doluluğumun boşluğunda.
Yaşamın sonu hiçbir zaman bana ırak gözükmedi.Her yüzde,her solukta,her büyüyende,her yaşlananda,her sarılmada,her sabahta gördüm yaşamın sonunu.
Okur Takip Önerileri
Tren rayları bir tür bağımsızlıktır benim için.
Artık bundan böyle acıları mutluluk olarak nitelendirmeye karar veriyorum.
Kent sokaklarında çıkan her benlik değiştirilmiş,takınılmış bir kişilik değil mi.Duvarlar gerisinde en çok kendimiz olmuyor muyuz.En çok duvarlar arasında direnmiyor,en çok duvarlar ardında duymuyor muyuz.
Görmek istediği ben değilim.Biliyorum.Görmek istediği,benim kendime olan bağımlılığımdan taşan bağımsızlığım.
Artık o genç insanın korkutucu arayışı içinde değilim.Ne yaşantıları ne de insan sıcaklığını arıyorum.Bugün,hem insan sıcaklığını hem de sevgiyi yalnız kendi içimde taşıyorum.Yani sevgisizim.Ve soğuk.
Hiçbir sevginin ardından gidemem.Sevgi inandırıcı değildir.Düşüncelerin bulduğu,düşüncelerin biçimlendirdiği bir durumdur.Düşünüldüğü oranda büyür,derinleşir,büyütülür,derinleştirilir.Ne denli düşünülürse,o denli büyür.O denli dayanılmaz boyutlaraulaşır,ulaştırılır.Gerçekleştirilemez.Soyutlaşır.Hiçbir zaman bitmez.Yaşam gibi.Ölüm gibi.
Öykü ve şiir yaratmak için doğmuş olanlar,aşık olmakla yetinemezler,çünkü aşkın sanatsal bir yapıtı oluşturacak entelektüel örgüsü yoktur.
Her sözü,insanın kendisi için söylediğine inanıyorsun.Her söylenen söz,bir biçimde insanın kendi kendini onaylaması.Karşısındakine bir şey anlatmak istese de gene kendi gerçeğini,bilmişliğini ya da doğru algılayışını kanıtlamak için söylenen sözler.Bir bedenin üzerinde dolaşan her el,kendi bedenini okşamak istercesine dolaşıyor öteki beden üzerinde.
348.jpg){kind=small}
Bir ölüm şehveti yaratmak kadar hüzünlü
ve her bakışımda imkânsızsınız.
Cesedine yeni baştan hayat verebilmek için
ihtiyarladım.
Bir hayaletti ya da bir görüntü,bilmiyorum nasıldı ama başkaydı.Akıl almayacak kadar başkaydı bizden.
