Ahmet Ümit bana göre düşüncelerini empoze etmekte çok başarılı bir yazar. Okuyucuyu hangi noktalarda etkilemesi gerektiğini çok iyi biliyor. Kitap hakkında ilk vurgulamak istediğim nokta bildiğiniz gibi kitap yaklaşık 100 sene öncesinde yaşanan olayları anlatıyor ve en önemlisi Ahmet Ümit'in kelime seçimleri o döneme yakışacak bir titizlikte yapılmıştı ve bu beni bir okuyucu olarak çok mutlu etti. Sadece bir yerde kullandığı 'egoist ' kelimesi biraz duraklattı yeni dönem kelimelerinden biri olduğunu sanıyordum ama araştırdığımda 1912 yılında ilk kez kullanıldığını gördüm ve bu detay hoşuma gitti. Kitapta en çok aradığım şey objektif bir bakış açısıydı ama sonuç olarak bu bir kaynak kitap değil benim senin gibi insanların düşünceleri ve onlarda objektif olmak zorunda değil. Kitapta en çok merak ettiğim diğer nokta şuydu; bu kadar uzun olmak zorunda mıydı , şahsen bu kadar uzun romanlarda o sürükleyiciliği sağlamak için yeterli bir olay örgüsü ve bir edebi haz istiyorum. Ve bence kitabı okuyan çoğu kişi dediğim iki noktanın çokça eksik olduğunu fark eder. Genel olarak Ahmet Ümit romanlarının ortasına gelince çok sıkılıyorum bu kitapta da öyle oldu bence bunun en büyük nedeni sağlam bir kurgusunun olmaması bu eksik kaldıkça sayfaları uzatarak bir çözüm bulmuş gibi görünüyor yazar. Umarım diğer kitaplarında okuyucu olarak beklediğim hazzı bulabilirim.
