Öncelikle merhaba. Bu serinin ilk kitapı çabuk bitmişdi, ama bu kitap hiç ireliyemedi bende. Her sahne fazlasıyla abartılıydı. Kitap beni tam anlamıya sıktı. Artık bitse de, gitsek, havalarındaydım. Bilemiyorum, tek kitap olsa da, olurmuş. Sahnelerin çokunu gereksiz buldum. Esasen de, en sevmediğim yönlerini bir-bir yazıcam.
İlk olarak, ana karaker Serce okucuyla iletişim kuruyor. Kurguya kendimi kaptırıyorum, sonra kitapdakı dialoglar bana kitap okuduğumu hiss ettiriyor. Sonra hep bir kamu spotu, sosyal deney yapıcağız teyze. Teyze ile olan otobüs sahnesinden zaten kitapı bırakmak istedim. Yazarın yansıttığı düşünceler doğru ola bilir, olmaya bilir, ama olay yazıyor, sonra işte böyle düşünmelisiniz, işin doğrusu bu diye sanki akıl veriyor.
Hele kitapdakı iş sahnesi neydi - istediğiniz saatte gelin, istediğiniz zaman dinlenin, ne istiyorsunuz yapın falan da filan.
Ceyhunla olan sahnelerde ayrı bir cringe idi. Ana karakterleri baştan zaten hiç yakıştırmamıştım. Kitapı 278 sayfada yarım bırakıyorum. Bakın bu sahnede de Sercenin kurduğu dialoglar :
"Bir sürü manyak okuru olan pembe bir kitapın yan karakterisin, Fatih"
Sonra bunun üzerinden tartışma oluyor. Sen de ana karaktersin öyle mi Serce? Böyle çoçukça konuşmalar.
Yazarın başka kitapı var mı bilmiyorum. Yazım dili mi böyle yoksa kitap komik olsun, kitapa 2 cümle fazla yazıyım diye mi, böyle cümleler yazmış bilmiyorum. Ama kitapı hiç sevmediğim ve ayrıca fazlaca gıcık olduğum kesin. Sanki kitap yazmak için yazılmış.
Neyse yine de okuyana, yazara saygım var. Hiç kimseye hakaret etmiyorum, ama kitap hakkındakı düşüncelerim bunlar. Sağ olun.
