Her hayat yarım hayallerle bitmez mi? Ne yaparsak yapalım hayat hiçbir zaman tamamlanmayacak. Ölen kimse tamamlanmış sayılabilir mi? Herkes kalbinde bin türlü arzularıyla gömülür daima.
Sen her acıyı tek başına omuzladın. Her acın kalbinde düğüm oldu. Her acınla tekrar tekrar kavruldun. Yandın. Ben hiçbir zaman senin acılarını hafifletemedim. Acıyan yerlerini hiç göstermedin ki bana.
Her zaman bir cenazenin en can alıcı noktası, toprak atma töreni. O toprak sanki ölünün üstüne değil de yüreklere serpiliyor. Hem yarayı dağlıyor hem ızdırabı yavaşlatıyor.
Bugün tekrar ne kadar zor bir hayat sürdüğün aklıma geldi baba. Ben bugün Eyüp Sultan’da bir merhumenin tabutu başında senin yaşayamadan ölüp giden çocukluğuna ağladım. Kimse bilmiyor bunu babacığım. Bir ben belki bir de tabuttaki merhume..
Biraz güç biraz iyimserlik gerekiyor bazen. İnsan gücünün kaynağını kendi içinde bulmalı ve onu hiçbir zaman tüketmemeli. Seni her düştüğünde ayağa kaldıracak olan yine sensin.