Danışmırıq. Qəribə bir bəhanə ilə (hansı bəhanə olduğunu xatırlamıram) hamıdan qaçıb öz sükutumuzda gizlənmişik. İkimizin bir sükutumuz var. Balkə, sadəcə, ikimiz də onu eyni cür hiss edirik?.. Anam cibindən bir dənə sarı alma çıxardır, çömbəlib onu mənə uzadır. "Sükut sənin sahib olduğun ən qiymətli şeydir, Eliş".
• Abşeronun boş, payızın nəfəsi hopmuş sahilləri. Artıq rəngi qəhvəyiyə çalan, izləri özündə aydın saxlayan qum. Mövsüm başa çatdığından qapısı bağlanmış kafelər, göbələyəbənzər tənha çətirlər..
"Həyat böyük bir bağça, insanlar isə çiçəkdir. Hər birinin öz rəngi, qoxusu, yeri, tarixçəsi var. Amma onların hamısı günəşin sevimlisidir. Günəşə doğru can at, Eliş, yağışlar ara verməyəndə belə, onu gözlə".
• Çətin vəziyyətlərdə özün üçün edə biləcəyin ən yaxşı şey budur ki, hər şeyin yaxşılığa doğru getdiyini unutmayasan. Bu, dərhal hiss olunmasa da, unutmayasan.
Hırsla, ılık ama canlandıran havayı içime çektim, içimdeki dehşetin yerini, insanların kaderlerinin ne kadar da farklı ola bileceği karşısında duyduğum hayret aldı ve bir kez daha her pencerenin ardında farklı bir kaderin yaşandığı, her kapının yeni bir yaşantıya açıldığını hissettim, bu dünyada her türlü hayatın yaşandığını, hatta böceklerin ateşli parıltıyla çürüdüğünü, hayatın en sefil köşesinde bile önceden tayin edilmiş olayların yaşandığını bilmek beni ağlatacak kadar mutlu eden bir duyguydu.
Savaşın gençleri, savaş sonrasının yaşa mını kurmak zorunda kalır. Ölümü görenler, ölümsüzlüğü isterler. Tükenmez ve uslanmaz bir insan içgüdüsüdür bu.
Toplum tüftüfleri hayatın gerçekleri cehenneminin zebanileridir. Sizin için en doğruyu onlar bilirler. Ne yeme niz gerektiğini, nasıl yaşamanız gerektiğini, hangi işi yapmanız gerektiğini, ne zaman uremeniz gerektiğini, kimi
seçmeniz gerektiğini en iyi onlar bilirler. Toplum tüftüfleri çok bilirler. Kılıkları tek tip, hayatları klişedir; ama çeşitlilikten en çok onlar bahsederler.
Vicdanları bulanık, idrak yolları tıkalıdır; ama empatiden en çok onlar bahsederler. Fikirlere kapalı, geleceğe miyopturlar; ama yenilikten en çok onlar bahsederler.
Toplum tüftüfleri için bahsetmek kolaydır. Sözcükleri bol kesedendir. Ancak eylemsizlikleri o denli bağırır ki söylediklerini duyamazsınız.
Yakın zamanda bir toplum tüftüfü ile karşılaşırsanız, size biçtikleri kaftanları fırlatın kafalarına, gitsinler. Damağınıza çaldıkları bir parmak balı tükürün suratlarına, kaçsınlar. "Tüf!" deyin, geri bassınlar.
Kendinizi ve sevdiklerinizi toplum tüftüflerinden itinayla sakınınız.
"Çaresiz kaldığım zamanlarda gider, bir taş ustası bulur seyrederim. Adam belki yüz kere vurur taşa. Ama değil kırmak, küçücük bir çatlak bile oluşturamaz. Sonra birden, yüz birinci vuruşta taş ikiye ayrılıverir. İşte o zaman anlarım ki, taşı ikiye bölen o son vuruş değil, ondan öncekilerdir."
- Jacob Riis
Hayat bu coğrafyada hayli zalim nicedir. Nicedir kelimenin tam anlamıyla hem de mecaz anlamıyla karanlığa uyanır olduk. Sabahın karanlığında çıktığımız evlerimize dönüş yolunu bulabilmek için Hansel'in ekmek kırıntıları gibi hayat kırıntıları döküyoruz yollara; çünkü bu coğrafyada eve dönmek bir ihtimal halini aldı şimdilerde. Enseyi karartmamaya çabalarken var gücümüzle, bir “hayat kanıtı" arıyoruz nicedir.