Kim olursa olsun, temasa geldiğim herkesi düşman, hiç değilse muzır bir mahluk telakki ediyordum. Seneler geçtikçe bu his kuvvetini kaybedeceğine şiddetlendi. İnsanlara karşı duyduğum şüphe, kin derecesine çıktı. Kendime en yakın bulduğum veya bulacağımı zannettiğim insanlardan en çok korkuyordum.
Sayfa 143Kitabı okudu
Bilhassa tahammül edemediğim bir şey, kadının erkek karşısında her zaman pasif kalmaya mecbur oluşu... Neden? Niçin daima biz kaçacağız ve siz kovalayacak sınız?... Niçin daima biz teslim olacağız ve siz teslim alacaksınız? Niçin sizin yalvarışlarınızda bilemem bir tahakküm, bizim reddedişlerimizde bir âcz bulunacak?
Sayfa 93Kitabı okudu
184 syf.
9/10 puan verdi
Okur Takip Önerileri
Atın da, Tanabay'ın da kaderiymiş: Gülsarı en sonunda yine Tanabay'ın eline düştü. Tanabay ona iyice bakmış, beslemiş, ayağa kaldırmıştı.
Ve şimdi yorga, Tanabay'ı son kez Aleksandrovka yokuşundan buraya kadar getirmişti. Ve şimdi Gülsarı o yolun kıyısında can çekişiyordu
Çocuk kalbinin, çocuk ruhunun bağdaşamadığı her şeyi reddettin. İşte beni teselli eden de budur. Bir şimşek gibi yaşadın sen. Bir defa çaktın ve söndün. Şimşeği çaktıran göktür. Ve gök ebedidir.
Birincisi: Benim adım yoksulluktur.
İkincisi: Benim adım da borçtur
Üçüncüsü: Benimki üzüntüdür.
Dördüncüsü: Benimki de ihtiyaç
Üçü birden: Kapı sıkıca kapalı, içeri giremeyiz, içeride bir zengin oturuyor.
Yoksulluk: o halde ben gölge oluyorum.
Borç: Ben de yok oluyorum
......
Ne var ki saatler dik kafalıydı, onları övgülerle, ricalarla, altınla kovalayıp koşturmak mümkün değildi, yuvarlak parkurda uykulu uykulu ilerliyordu ancak.
