Sabitlenmiş gönderi
Bir şey olmamız, insanların hoşuna gider. Özellikle, kendileri neyse, onu olmamız.
Okur Takip Önerileri
Aslında, insanın eninde sonunda alışmayacağı hiçbir düşünce yoktur.
Şimdi de olsa yirmi yıl sonra da olsa yine bendim ölecek olan.
“Onlar böyle rahat, sakin ve huzurlular, çünkü öleceklerini bilmiyorlar!” diye düşündü. “Tabii biliyorlar, ama bunu düşünmüyorlar. Kimse ölümü düşünmüyor. İnsan ölümü düşünmeyince bunlar gibi rahat olabilir, korkmaz, endişelenemez, her şeyi olağan karşılar, bir şey yapması gerektiğini düşünemez!
Bizde öyle özgür, aklını kullanan, girişken insan yok! Bizde herkes köle, herkes boyun eğmek, toplumun içinde erimek, korkmak için yetiştiriliyor.
Eğitim dedikleri şey hocanın dayağı, anneyle teyzenin saçma tehditleri. Din, korku, karanlık düşünceler, ezberlenmiş şeyler...
Sonunda boyun eğmekten başka bir şey öğrenmiyorlar. Kimse kendi çabasıyla, topluma karşı çıkarak yükselmiyor. Herkes boyun eğerek, birisinin himayesine girerek, kulluk ederek yükseliyor. Kimse kendi hesabına düşünmüyor. Düşünürse, korkuyor... Herkes olsa olsa kendi hesabına kulluk ediyor.
-Biz çok zengindik memlekette, şimdi çok utanıyorum.
-Neden?
-Şu postallarımdan...
-Aldırma
-Aldırma mı? Ayıp değil mi bunlarla...
-Neden ayıp olsun? Benim bir abiyim var, der ki: eski pabuçlarımdan zenginler utansın...
-Sen de mi öyle dersin?
-Biz hepimiz öyle deriz.
Sayfa 56Kitabı okudu
Kendimi acınılası bir halde görürdüm, üstelik yalnızca senin önünde değil, tüm dünyanın önünde, çünkü sen benim için her şeyin ölçütüydün.
