İnsan koşullara karşı ayaklanmaz artık, boyun eğmiş de değildir, hastadır sadece ve bu hastalık geçmez, çaresi de pek yoktur.
Sayfa 72Kitabı okudu
Bir dostla istasyona gitmenin ve trenin onu götürmesini seyretmenin nasıl bir his verdiğini bilmeyen var mıdır? Peron boyunca yürüyüp şehre dönerken, az önce gitmiş olan kişi çok daha fazla, çok daha mutlak bir şekilde yanınızdadır, trene binmeden önce ona sarıldığınız andan çok daha fazla. Belki de vedalaşırken birbirimize sarılmamızın sebebi budur - birisi gittiğinde kendimize saklamak istediğimiz şeyi kollarımıza almak.
Sayfa 168Kitabı okudu
Artık orada olmayan bir şeyi özlemenin ani ısrabı, insanın aniden elinden düşen bir kavanozun paramparça olması gibi. Tek başınıza parçaları topluyorsunuz, hangisinin nereye geleceğini buluyorsunuz, sonra da özenle hepsini teker teker birbirini yapıştırıyorsunuz. Sonunda kavanozun parçaları bir araya gelmiş oluyor ama kavanoz eskisi gibi olmuyor. Hem daha kusurlu hem de daha değerli oluyor.
Sayfa 49Kitabı okudu