Sevmekten vazgeçtiğimiz insanların duygularında her zaman bize gülünç gelen bir şeyler vardır.
Senin için, işlemeye asla yüreğinin yetmediği günahların temsilcisiyim ben.
Şu an tek istediğim öylece durup hayata bakmak. İsterseniz siz de benimle gelip bakabilirsiniz.
Okur Takip Önerileri
Ama bazen de korkunç düşüncesiz olabiliyor; bana acı vermekten adeta zevk alıyor. İşte o anlarda Harry, tüm ruhumu ona paltosuna taktığı bir çiçek, güzelliğine güzellik katarak kibrini okşayan bir süs ya da kullanılıp atılan bir yaz aksesuarı muamelesi yapan birine verdiğimi anlıyorum.
Ruh ve bedenin uyumu ne kadar önemlidir! Bu ikisini birbirinden ayırıp hoyrat bir gerçekçilik ve bomboş bir idealizm yaratmamız ne büyük delilik.
Salt karakteriyle bile beni tamamıyla büyüleyebilecek biriyle karşılaştığımın ve eğer izin verirsem, tüm benliğimi, ruhumu ve hatta sanatımı ele geçireceğinin farkındaydım. Oysa yaşamıma dışarıdan bir müdahalenin olmasını istemiyordum. Ne kadar başına buyruk olduğumu bilirsin Harry. Oldum olası hayatımın kontrolünü elimde tutarım; en azından Dorian Gray'le tanışıncaya kadar öyleydi. O an... Bunu sana nasıl anlatacağımı bilemiyorum. İçimden bir ses korkunç bir bunalımın eşiğinde olduğumu söylüyordu. Kaderimde çok büyük mutluluklar ve çok büyük kederler olduğunu hissediyordum.
Belki yarın sabah soğukta uyanmanın bir anlamı olur, sana çay pişirmek gibi. Ayaklarımın ucuna basarak yürürüm yataktan kalkınca. Tahtalar gıcırdar. Hayır, zamanla öğrenirim hangi tahtaların ses vermediğini. Sonra ne yaparım? Uyanmadı, çayın hazırlandığından haberi yok diye sevinirim. Bütün hayatımı, en ince ayrıntılarına kadar düşünerek hesapladığım iyiliklerin hayaliyle geçirdim albayım. Artık ne olacaksa olsun istiyorum.
Puşkin'in de dediği gibi, "Bizi göklere çıkaran yalan bize, gerçeklerin karanlığından daha değerlidir."
"İnsanların nasıl yalan söylediklerini görür, işitirsin!.. Bu yalanları yuttuğun için de sana budala derler... Hakarete, horlanmaya katlanmak, namuslu, özgür insanlardan yana olduğunu açıkça söyleyememek, gülümsemek, yalan söylemek zorunda kalmak; bütün bunları da bir lokma ekmek, sıcak bir köşe, küçücük bir memurluk hatırı için yapmak... Hayır, hayır, artık böyle daha fazla yaşanamaz!.."
çünkü nerede korku varsa, orada utanç da vardır...
Kimseye zararı dokunmayan soyut bir kötülüğü ben, büyük ve mustarip bir ruhun iç çekmesi olarak kabul ediyorum.
bir önceki unutulmaz aşkının elemini bir sonraki kızın kollarında unuttun ve Allah kahretsin, belki de bu kelimelerle anlattın durumunu kıza evlenme teklif ederken.
Eski bir yara izi içinde sızladı, her eğilişinde İnsanlara.
Vazgeçiyorum; bütün insanlığın önünde eğilerek özür diliyorum: beni yanlışlıkla çıkardılar sahneye.