Merdümgiriz
@Miyoosee
Öğrenci
8 okur puanı
Mayıs 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
320 syf.
·
Puan vermedi
Hayatları bomboş olan insanların yaşamı... Böyle bir yaşam nasıl bozulabilir ki? Mutlu olmak için gereken hiçbir şeye sahip olmayanlar nasıl mutsuz edilir ki?
Aklı fikri hep aynı sorulardaydı: Ruhların, onu eğitecek ustasından yoksun bırakarak vermek istedikleri mesaj neydi? İradesini, sebat gösterme ve kendi kendine öğrenme kapasitesinin test etmek için bir sınav mıydı bu ? Yoksa tersine devam etmemesi gerektiğine, bu görevin ona göre olmadığına mı işaretti? Yanılmış mıydı? Sezgisine adını veren şey belki de kişisel bir arzunun ifadesinden başka bir şey değildi... Kaderini, ne olursa olsun kabul edecekti ama neydi bu kader?
Okur Takip Önerileri
Ölüm bir geçişti sadece; bunu biliyordu. Göğün sunduğu her şeyi, güç sınavları da zevkleri de tüm kalbiyle kabul etmeyi öğrenmişti.
-"Yeniden yaşayabilmek için geçmişi didiklemeye son vermelisin. Ancak geleceğe bakarak günün birinde yeniden mutlu olabilirsin."
+"Neyin beni mutlu edeceğini artık bilmiyorum. Ama mutsuzluğun ansiklopedisini yazabilirim."
"Her günü son günmüş gibi yaşa; telaş etmeden, her anın farkına varıp kendin olarak."
Hayat bir bulmacadan daha karmaşıktır ama bu suçlamanın getirdiği düzeltmeyle, ne üzerinde durabildiğim ne de durmak istediğim bu düzeltmeyle gerçeğe o kadar yakın bir benzerliğe ulaşıyorum ki kafamda, bu her ikimizi de biraz rahatlatabilir ve yaşamı ve ölümü daha da kolay kılabilir.
96 syf.
·
Puan vermedi
·
4 günde okudu
Nihayetinde asıl mesele zirveye ulaşmak değil, daha çok ona uzaktan bile olsa ona saygın bir şekilde yaklaşmaktır; hem insanın dosdoğru güneşin ortasına uçmasına gerek yok ki, ona tek gereken şey güneşin yeryüzünde arada sırada ışıyıp biraz sıcaklık verdiği küçük bir yere giden yolu bulmaktır.
Ne kadar başarılı olursam düşüşümün o kadar kötü olacağına inanıyordum.
Kendime en yakın olan şeyin, kendi bedenimin hakkında bile doğru dürüst bir şey bilmiyordum; endişe ettirecek kadar uzadım da uzadım ve bununla nasıl baş edeceğimi bilmiyordum, yüküm çok ağırdı.
Eskiden hoşuma giden şeyler giderek bana acı veren ve utandıran şeylere dönüştü.
Benim için üç dünya vardı; birincisi yaşadığım dünya, sadece benim için yaratılmış ama asla uymakta başaralı olamadığım emirler altında bir köle olarak yaşadığım dünya, ikincisi benden sonsuza kadar uzak, içinde senin yaşadığın, hükmetmekle, emir vermeler ve uyulmadığı zaman öfkelenmekle geçirdiğin dünya, üçüncü dünya ise herkesin mutlu, emir ve zorunluluklardan bağımsız yaşadığı bir âlem.
Zaten tüm düşüncelerimde senin yoğun baskın altındaydım, hatta özellikle düşüncelerim seninkilerden tamamen farklı olduğu zamanlarda.