Hasret, kırgınlık, üzüntü belki sevinç tüm duygu ve düşüncelerinin derin bir kalesi gibi bu kitabı okuduktan sonra mektupların kitaplaştırılması konusunda düşünmeye itti diyebilirim. Ben bu kadar düşünce detayi ve iç çatışma okumayı seven birisi degilim bu yüzden beğenmedim ama insanın hayatında aile faktörünün özellikle babanın etkisini görmek isteyenlere tavsiye ederim
Kafkanin ıçten duygularıyla babasına yazdığı uzun bir mektuptan oluşuyor bu eser , bana çok saçma geliyor buna bir eser demek. kitap tanıdık geldi bir nevi kendi hayatımdan dolayı. Küçük yaşlardan itibaren ebeveynlerimiz tarafından ozensizce büyütülen binlerce hatta milyonlarca çocuk daha sonra kafka gibi bi süreçten geçiyor ve kişilik sorunlarıyla karşı karşıya geliyor. Tanıdıklarım bana ısrarla surekli bir an once evlen diye tavsiyeler veriyorlar kitap bana bi bakimdan bunu da hatirllatti belkide kafka gibi çocuğumun olmasından korkuyorum yeterince sorumluluk sahibi olduğumu dusunmedigimden. bir kez daha buradan sizlere sesleniyorum Lütfen evlenirken iyice oturup düşünün ben anne veya baba olmak icin yeterli bilince sahip miyim diye.
Kafka'nın babası ile ilişkisini gözler önüne seren,ayrıca Kafka'nın insan ilişkileri ve yaşamı hakkında gerçekçi bilgileri elde ettiğimiz bir otobiyografik bir eserdir.
Küçük bir çocuğun yaşamının yetiştirme tarzının ne kadar da önemli olduğunun net göstergesidir BABAYA MEKTUP...
Sizin hiç kızgın olduğunuz biri oldu mu? Yapmak isteyip yapamadığınız ve yapamama sebeplerinden biri en sevdiğiniz insanlardan biri oldu mu hiç? Mesela “babamız” bunlardan biri oldu mu?
Hepimizin içinde bir zamanlar ukte kalan bir şeyler olmuştur. Buna sebep olan babamızsa ne yaptık nasıl davrandık?
Pekala gelelim yazarımıza; yazarımızın (Franz
Bu eser dünya edebiyatının en önemli isimlerinden biri olan franz kafka'nın babası hermanın kafkaya yazdığı mektuplar'dan oluşuyor yaşamı boyunca çok çalışmış, sert mizaçlı ve otoriter babasını kendi naif ve ince görüşlü hayat penceresinden değerlendiren kafka babasına olan tüm duygularını bu mektuba dökmüş ve babasının bu mektubu hiç bir zaman okumamış olması da çok acı.
Kafka bu mektup niteliği taşıyan kitabıyla babasına söylemek istediklerini ve kendi içsel yolculuğunu hem bizlere hem de babasına sunmuştur.
En güçlü, en çalışkan ve her şeyde en iyi olan babam şeklinde olan ifadeleri aslında Kafka’nın altında ezildiği bir çocukluğu bize göstermiştir.
Böylesi bir baba figürü çocuklarının da aynı özellikleri taşıması konusunda baskı oluşturmuştur. Zor şartlar altında kazanılmış bu özelliklerin daha iyi imkanları olan çocuklarında da görmek istemiştir.
Kafka bu durumdan eylemsizlik ile nasibini almıştır. Eylemsizlik ile gelen Suçluluk duygusu Kafka’nın yaşamının ve kararlarının temelini oluşturmuştur.
Bu duygu durumları Kafka’ya kendini yazılarla ifade etme fırsatı vermiş ve kitaplarında yaşadığı bu travmaların izlerini öyküleştirerek bizlere iletmiştir.
Bu kaçış noktasını şu şekilde dile getirir;
“Yazılarım senin hakkındaydı, yaptığım tek şey senin omzunda ağlamadığım için yazılarımın omzunda ağlamaktı..”
Yazarın bir çok kitabında da bu izlere rastlıyoruz. Özellikle “Dönüşüm” kitabında.
Babasına karşı hem çok öfkeli hem de çok anlayışlı yanını da kitapta görmeniz mümkündür.
“..bundan kısmen senin sorumlu olduğunu ama bunu farkında olmadan yaptığın için suçun olmadığını söylemenin üstü örtülü başka bir yoludur.”
Cümlesi hem öfkesi hem anlayışını bize yansıtmaktadır.
Kısacası Baba’ya Mektup kitabıyla Kafka’nın ellerinden tuttuk ve babasına kendisini anlatma fırsatı verdiğimiz için çok mutlu oldum.
İyi okumalar.
Sevgiler..
Kitap kısa ve öz ileri yaşına gelmiş bir insanın çocukluğundan itibaren ataerkil toplumumuz reisi olan adından da anlaşılacağı üzere babasından müzdarip oluşunu onu asla suçlamadan yakınışını anlatıyor bir örnek vermek gerekirse bende çocukluğumda sevmediğim şeyleri söyleyemezdim.
Kitabı okurken eğer otoriter bir babaya sahipseniz belki de ağzınızın açık kalarak okuyacağı bir kitap Babaya Mektup. Kafka'nın duygularını yazıya dökme şekli çok fazla dokunaklı. Özellikle kitabı okurken en çok etkilendiğim nokta, bugün 21.YY'da ebeveynlerin çocukları üzerinde etkileri başlığı altında ne kadar yazılmış kitap varsa, bu kitap o kitapların hepsinin nirvanasıdır. Kafka babasının hareketlerinin ruhunda bıraktığı izler çok güzel bir üslupla okuruna aktarıyor. Kitabın bir çok baskısı var ama bu kitapta özellikle takdir edilmesi gereken kesinlikle kitabın çevirisi. Erasmus yayınlarının elimde bir çok kitabı var ve çoğu kitabında çeviriden rahatsız oldum fakat bu kitabında gerçekten çeviri çok çok iyi durumda.
1919 yılında yazarın babasına hitaben yazdığı ama hiçbir zaman gönderemediği mektubu. Bazen babaya yapılan sitemler, bazen özür bazen de itham dolu satırlarla geçen bir hesaplaşma. Baba-oğul ilişkileri ve bu işin psikolojisi adına ipuçları taşıyan bir mektup.
Franz Kafka'nın bu edebi olmayan eseriyle başlamak çok doğru değildi sanırım. Yani demem o ki, onu bir yazar olarak değil de insan olarak tanımakla başlıyorum olaya. Ve bu, kitap okurken çok da yapmak istediğim bir şey değil açıkçası.
Babasına yazdığı bu mektupta "içini dökmek" gibi bir niyeti vardı belki ama yazarken bile babasından çekindiği için tamamen özgürce davranamamış. Aslında ebeveyinlerimizin üzerimizdeki sonsuz etkilerini anlıyoruz. Psikolojik açıdan yaklaşıldığında çok değerli bir yazı.
Çocuklar için "baba" figürü çok önemlidir. Hatta baba demek, kahraman demektir. Çocuk bilir ki, başı ne zaman sıkışsa anında ona yardım edecek ve tüm sıkıntılarını giderecek biri vardır. O kişi babadır. Baba demek, her şeyden önce, güven demektir. Güvenle büyümek ve onun himayesi altında ne olacağını düşünmeden yaşayabilmek demektir.
Franz Kafka
