Hilal Altun
@Mor_Leylak
64 okur puanı
Aralık 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
İnsan iyiliği hak etmelidir. Emek ve içtenliğin olmadığı yerde istek bir yaz yağmuru hükmündedir, gelir ve geçer. Gerçeğin ilk adımı hayaldir ve mutluluk tutkuyla yoğrulmuş bir çabadır. Kimse kendini dışlayarak gerçeğini değiştiremez. Hüznüne sahip çıkmayan insanın sevinci, her gün yeni bir boşluğa kapı açan bir yanılsamadır. Unutma ki, ‘hiçbir aşk düşünceye uzak değildir /hiçbir yıldız göğe.’ (Abbas Sayar) İnsanı kendi çukurundan çıkaracak olan kendi umutsuzluğudur...
Artık apaçık bir şey vardı: Bu sorunlar çözümsüzdür diyerek hiçbir şey yapmadan oturup kalmanın, salt düşünmenin ve acı çekmenin zamanı değildi. Hemen, şu anda, çabucak bir şeyler yapması gerekirdi. Ya bunları yapacaktı ya da…
— Ya da yaşamaktan büsbütün vazgeçeceksin! diye birden öfkeyle bağırdı.Uysallıkla yazgına boyun eğecek, onu olduğu gibi kabul edeceksin ve her türlü yaşama, sevme, çalışma haklarından vazgeçip, içinde ne varsa boğacaksın!
Bazen hayatta öyle karşılaşmalar olur ki, hem de hiç tanımadığımız insanlarla, bir tek sözcük bile konuşmadan, birdenbire, tek bir bakışla ilgilenmeye başlayıveririz.
Okur Takip Önerileri
Bütün bir aydır yoğun biçimde yaşadığı heyecan ve üzüntüden öylesine bitkinleşmişti ki, bir dakikacık için bile olsa, nasıl olursa olsun, farklı bir dünyada dinlenmek istiyordu. İşte bütün pisliğine rağmen, bu meyhanede kalmak istemesinin nedeni de buydu.
"Hem her şey insanın kendi elinde, hem de insan yalnızca korkaklığı yüzünden ne fırsatlar kaçırıyor… Bu artık yadsınamaz bir gerçek, bir belit. İlginç bir şey, acaba insanlar en çok neden korkarlar? Atacakları yeni bir adımdan, kendi söyleyecekleri yeni bir sözden herhalde… Ben de amma gevezelik ediyorum ha! Gevezelik ettiğim için de hiçbir şey yapmıyorum. Ya da şöyle: Hiçbir şey yapmadığım için gevezelik ediyorum. Gevezelik bana şu son ay içinde günlerce bir köşede yatmaktan ve düşünmekten gelmiş bir şey. Düşündüklerim de bir şey olsa bari, ipe sapa gelmez şeyler… Peki şimdi niçin gidiyorum? Yapabilecek miyim düşündüğüm şeyi? Hem ciddi bir şey mi bu? Hayır, hiç de değil. Düşlerle avutup duruyorum kendimi; oyuncaklarla! Evet, evet oyuncaklarla!”
296 syf.
·
Puan vermedi
Yemek kültüründeki bu değişim iki boyutlu bir baştan çıkarmaya dayanıyor: Bir tarafta tatsız diyet yemekleri ve ''organik" besinler varken, diğer tarafta aşırı kalorili ve besleyici değeri olmayan fast-food yiyeceklere doğru bir baştan çıkarma söz konusu. İnsanlar bir birine bir diğerine savruluyor ve hayatının bir döneminde diyet yapmayan insan kalmamış gibi.
Mutlu olmanın önümüze bir hedef gibi konulması mutlu olmakta başarısız olan kişilerin bunun sorumluluğunu üstlenmeleri gerektiği yönünde bir çağrıyla el ele gidiyor, bizatihi mutsuzluğun kendisi bir performans düşüklüğü ya da loserlık olarak algılanıyor. Örneğin insanlar işten çıkarıldıkları zaman mutsuz olduklarında, sanki hem işten çıkarılmak hem de bundan dolayı mutsuz olmak kendilerinin suçuymuş gibi algılıyorlar, neredeyse kendi kendilerini azarlamaları bekleniyor. Onlara verilen mesaj şu: ''lki kere suçlusun! Hem mutlu olmayı beceremediğin için hem de mutsuz olduğun için."
Örneğin dünyadan, kendinden, evliliğinden veya çocuklarından şikayet etmek histerik bir haz verebilir ya da hiç durmadan ekolojik felaketlerden, dünyanın yıkımından, orman yangınlarından, türlerin yok olmasından vb. bahsetmek obsesif bilinçdışı bir haz veriyor olabilir. Bu iddianın psikanalize aşina olmayan kişilere tuhaf görünmesi anlaşılabilir bir olgu, yani nasıl olur da insan şikayet ettiği şeyden zevk alabilir? ....
Yukarıda bahsedildiği gibi, semptomların haz sağladığını ilk kavrayan kişi Freud'du, Freud semptomların bir "ikame doyum" sağladığını fark etmişti, çünkü semptomlar yorumlansa bile geçmiyorlardı.Bu nedenle, Freud, insanın bilinç ve bilinçdışı arasında bölünmüş olduğu fikrine daha da yaklaştı, yüzeyde görünen şikayet, rahatsızlık hissi, derindeki bir doyumla beraberdi. Hatta öyle ki, bir kişinin şikayet etmeye devam etmesi, onun hayatta olduğunu, arzulamaya devam ettiğini gösteren belirtilerden birisi bile sayılabilir. Bu kişi için tam tersi durumda, yani şikayet etmeyi bırakırsa endişelenmeliyiz. Yüzeydeki hoşnutsuzluk hissi bizi yanıltmamalı, çünkü o anda başka bir yerlerde başka bir oyun sahneleniyor.
Türetilen hastalıkların belki de en çarpıcı örneklerinden biri Sisi sendromudur; 1998 yılında bir ilaç firmasının tek sayfalık ilanıyla ortaya çıkmıştır: Depresyonun özel bir türü olduğu iddia edilen bu hastalığa önce Birleşik Krallık kraliyet ailesinden Prenses Diana'nın adı verilmek istenmiş, ancak sonradan Avusturya İmparatoriçesi Elisabeth'in isminin sempatik kısaltması olan Sisi uygun görülmüş, böylelikle insanlara adeta bir soylu hastalığına sahip olma imtiyazı verilmiştir. Yalnızca Alman ulusunun soylu bireylerinde görülebileceğinden olsa gerek(!) , Almanca konuşulmayan(reklamın ulaşamadığı) ülkelerde hiçbir Sisi sendromu vakasıyla karşılaşılmamıştır. Bir süre sonra Münster Üniversitesi'nden Psikiyatrist Markus Burgmer, bu hastalığın bir uydurma olduğunu bildirmiştir. Bu gibi oyunlar sebebiyle sağlık sektörü, Uluslararası Şeffaflık Örgütü'ne göre maalesef en kirli üçüncü sektördür.
Bir başka büyük tartışma alanı, genetiği değiştirme çalışmalarıdır. 1990'lı yılların sonunda ABD'deki bir araştırma grubu, kısırlığı tedavi etmek için, bir kadının yumurtalarının bir bölümünü bir başka kadınınkilere ekleyerek, genetiği değiştirilmiş insanı yarattı. Bu, gelecekte hastalıklarla baş edebilmek ve yaşlanmayı yavaşlatıp insan ömrünü uzatmak amacıyla ortaya çıkarılacak olan organizma hedefindeki adımlardan sadece biriydi.
Japonlar, "Nido aru wa sando aru " (lki defa olan, üçüncü defa da olur) atasözüne göre hareket eder. Bu veciz atasözü bize şunu ima eder; bir komplikasyon olduğunda sebepler ortadan kaldırılmazsa, komplikasyonla tekrar karşılaşılabilir. Sorun çıktığında, ilk kaygı suçluyu bulmak olmamalıdır. Suçluyu bulmak ve cezalandırmak belki bir adalet duygusu sağlar, ama problemin tekrarlanmamasını güvence altına almaz. İlk kaygı problemin tekrarlanmamasını sağlayacak tedbirlerin alınmasıdır. Suçlunun bulunması ve gerekiyorsa cezalandırılması ikinci sırada gelmelidir.
Canlı bir kez doğmuştur, dünyayla buluşmuştur, ama "kendi" olması her şeye rağmen zamana bağlıdır. Her ne biçimde olursa, ama mutlaka bir şekilde oluşurken, hercümerç (altüst) edilmesi gerekir.
Yaşamın başlangıcı karbondioksitin yüksek olmasına bağlıdır. Yumurtada gelişen civciv, anne karnındaki bebek, aslında karbondioksit ile serpilir.
Roma döneminde "anima" nefes olarak bilinir ve ölüm için de "son nefesini vermek (efflare animam)" deyimi kullanılırmış. Yapay solunumun tıpta yer almasının sonucu ortaya çıkmış olan Yoğun Bakım servislerine Fransa'da Reanimasyon isminin verilmiş olmasının bilinçli ve anlamlı olduğunu ve bu anlamın daha tanımlayıcı nitelik taşıdığını bilmemizin de gerekli olduğunu düşünmekteyim.
Montaigne, "Ölüm hayatın sonudur, amacı değil," diyerek, sonu yaşama bağlamıştır. Yaşamın, yalnızca yaşamayı amaçlaması gerektiğini belirtmiştir.