Nimet şipi
@Nimet_sipi
Nitekim şu lafügüzaflıktan soyutlanmış kitapların arasına kendimi adayacak kadar yaşamış bir gençlikten beni mahrum bırakanın ne olduğunu hayretle sezmekteydim.
8 okur puanı
Ekim 2022 tarihinde katıldı
Bir insanda fazla gecikilmez birçok şeyler gibi insanlar da kuyuya benzer. İçlerinde boğulabiliriz. Arasından geç, git. 
Ahmet Hamdi Tanpınar 
Huzur
Belki insanoğlunda tek kalan hayvanî insiyak, küçük kızların, adeta hoşa gitmek için yaşıyor gibi görünmeleridir.
Ahmet Hamdi Tanpınar Huzur
Hiçbir yara kurcalamakla iyileşmez.
Ahmet Hamdi Tanpınar Huzur
Okur Takip Önerileri
Şiir, bütün bir hayat, kuru bir yaprak yığını gibi yakıldığı zaman seyredilen parıltıya benzerdi Ahmet Hamdi Tanpınar Huzur
"Vücutlarımız, birbirimize en kolay vereceğimiz şeydir; asıl mesele, hayatımızı verebilmektir. Baştan aşağı bir aşkın olabilmek, bir aynanın içine iki kişi girip, oradan tek bir ruh olarak çıkmaktır!" Ahmet Hamdi Tanpınar Huzur
"Bu ocakta yanmak için ta nerelerden geldim! Kaç rüzgârda savruldum. Kaç sahilin güneşinde kurudum.." Ahmet Hamdi Tanpınar Huzur
Çünkü hakiki ölüm ıstırap değildi, kurtuluştu
Ahmet Hamdi Tanpınar Huzur
Hiçbir deniz kazası, batmak üzere olan bir gemiyi bu kadar her parçasıyla sarsmaz, her çivisini yerinden oynatmazdı
Ahmet Hamdi Tanpınar Huzur
Hayır, insan sade ölürken ayrılmıyor, arkada bırakmıyordu. Belki bütün ömrünce her an birçok şeyler onu arkada bırakıyordu. Sonra olduğu yerde birdenbire kabuklaşıyor, çok İnce, görünmez bir şeyle o anda etrafında olanlardan ayrılıyordu. "Biz mi gidiyoruz, onlar mı?.." Sual buydu...
Ahmet Hamdi Tanpınar Huzur
Sanki "Biz hayatın dışındayız, derlerdi. Hayatın dışında... O, her şeyi besleyen hayat suyu bizden çekilmiştir. Ölüm bile bizim kadar kısır değildir."
Ahmet Hamdi Tanpınar Huzur
Samimiyetle seçilen kelimelerin, özenle söylenen sözlerin, takip edilen mimiklerin, vurguların, tonlamaların, kıymet vermenin layığını bulduğu bir çağa denk gelmeyi çok isterdim.
Hangi yaşta ölürsek ölelim, tamamlanmamış cümlelerimiz olacak.
Furuğ Ferruhzad
İnsanların acılarını tazeleyip üzerine birde hüzünlü şarkılar bırakmak hiç hoş değil. Yaşayan ile gören aynı psikoljiyi yaşamak zorunda değil empatiyse evet hepimiz kuruyoruz. Fakat bu acıları, sürekli diriltmek anlamına gelmek zorunda değil gelmemeli de.
Neden anneler kızlarına susmayı öğretirken küçük oğullarının gürültülü yapmasını destekler? Neden kendini gösteren bir kızdan utanırken dikkat çeken bir oğula değer vermeye devam ederiz?
Virginie Despentes
Bir kırgınlık bıraktım dünyaya, âhlara sarıp sarmalayıp..
İlhan Berk