Nimet şipi
@Nimet_sipi
Nitekim şu lafügüzaflıktan soyutlanmış kitapların arasına kendimi adayacak kadar yaşamış bir gençlikten beni mahrum bırakanın ne olduğunu hayretle sezmekteydim.
8 okur puanı
Ekim 2022 tarihinde katıldı
Hiç kimse bu uçsuz bucaksız
el değmemiş ormanında
Bu hesapsız dünyada
Hiçbir zaman görmez çırılçıplak gerçeği
Yalnızca rüzgârın taşıdığı
Rüzgârın taşıdığıdır duyulan
kafa yorduğumuz ne varsa
Aşklarımız, acılarımız, inançlarımız
Geçer giderler, bizim gibi..
Çocuklarına boyun eğen anne ve babalar, evde onların egemenliğini kabullenen kişilerdir. Bu tür ailelerde çocuklar, anne ve babalarına hükmeder. Bu çocuklar, yalnız anne ve babalarıyla yetinmez. Zamanla ev dışındaki kimselere de egemen olmanın yollarını arayan birer birey hâline dönüşürler.
İnsan yarınlardan umudunu kesince, beklemenin boş olduğunu anlayınca, arkaya dönüp dünlere sarılmak, dünlere tutunmak istiyor. "Varsın yarınlar olmasın! Benim en tatlı umutlarla süslediğim geçmişim var ya, yeter bana onlar! Hepsini birer birer anıp yeniden yaşarım. Sevinçleriyle gülüp acılarıyla ağlar, ateşleriyle yanarım. Sevinçleri gibi acıları, ateşleri de birer yalan, benim kendi kendime kurduğum birer düşmüş. Olsun! O düşlerle yine eğlerim gönlümü!" diyor. Diyor da dönüp baktı mı ürperiveriyor. Dünlerde de bulamıyor aradığını ama yine de sarılıyor dünlerine..
Okur Takip Önerileri
Bir paragrafta okumuştum aynen şöyle diyordu: kitaplar, geleceğe postalanmış bir mektup, düşüncelerinizi sizden sonra da anlatacak bir arkadaştır. Şehrin ortasında yüzyıllar sonrasına bırakılacak saat kulesidir kitap. Beraber yaşarsınız aynı şehirde, siz gidersiniz ama o hep kalıcıdır. Gazete ise yanan bir mumdur. Belki bir otobüste, belki bir televizyonun karşısında okunup atılacaktır çöpe..
Ne hoş, ey güzel tanrım, ne hoş
Mavilerde sefer etmek
Bir sahilden çözülüp gitmek
Düşünceler gibi başıboş
Açsam rüzgâra yelkenimi
Dolaşsam bende deniz deniz
Ve bir sabah vakti, kimsesiz
Bir limanda bulsam kendimi
Orhan Veli Kanık
Güz gelmiştir:
Oruç Aruoba
Geri getirecek misin güneşlerini?
Donuk gözlerim özlüyor seni.
Ne yaparım ki güneşsiz, sensiz?
Kopuk köklerim bekliyor seni.
Geri getirecek misin ellerimi?
Güdük bileklerim özlüyor seni.
Ne yaparım ki elsiz, sensiz?
Çürük isteklerim bekliyor seni.
Geri getirecek misin ışıklarını?
Soğuk kâğıtlarım özlüyor seni.
Ne yazarım ki ışıksız, sensiz.
Boğuk harflerim bekliyor seni.
Geri getirecek misin ellerimi?
Kırık sözcüklerim özlüyor seni.
Ne yazarım ki elsiz, sessiz?
Yıkık tümcelerim bekliyor seni.
Bekleyeceğim
Gene de
Hiçbir tekne getirmese de seni
Getirene dek
Hiçbir tekne.
Gene de...🥀
"Birgün çok sevdiğim biri öldü. Ben neye üzülsem dönüp ona ağladım." Diyordu okuduğum kitapta. Altını çizdikçe kalbimin de üzerini çiziyorum sandım. İnsanların acılarının aynı olduğunu düşünenlerden değilim. Hele ki bir mezar taşında ki ismi defalarca okuyanların..
415 syf.
·
Puan vermedi
·
62 günde okudu
