Lüzumsuz Adam Sait Faik Abasıyanık

Lüzumsuz Adam'ı okurken Oktay Akbal'ı düşündüm. Akbal'ın okuduğum tek kitabı olan "Aşksız İnsanlar" Sait Faik'le aynı damardan beslendiği belli olan, bize İstanbul sokaklarında insanları, mekânları anlatan bir hikâye kitabıydı, Akbal'ın gençliğindendi; hikâyelerin birinde Sait Faik de kendi hikâyesini yazıyordu üstelik! Kimbilir, belki de Lüzumsuz Adam'daki hikâyelerden birisini yazıyordu o an.

Lüzumsuz Adam, aynen Oktay Akbal gibi, Sait Faik'in insanı, insanımızı anlatan ve bunu şehir mekânlarında, ama belki Akbal gibi mekânlardan çok insanın kendisine odaklanarak anlatan bir eser. Bütün hikâyelerde canlı karakterlerle karşılaşıyoruz. Dilin sadeliği, kıvraklığı akıp gidiyor; yazar sadece ve sadece insana, insanın ruhuna odaklanarak bize şehirden çeşitli insanlar anlatıyor; yoksul, kafası karışık, mutsuz, yalnız, neşeli, cıvıl cıvıl insanlar... yazar bu insanlara, toprağa, hatta mezar taşlarına ve onların hikâyelerine sevgiyle bakıyor; çaresiz, mutsuz, yalnız ya da mutlu, neşeli ama acı çekerek, mutsuz ölen insanlar olsun, hepsi yaşadıklarını söylüyor bize; o kadar canlılar, o kadar varlar; işte bu yüzden bu eser o kadar gerçek ve o kadar edebiyat. Ben de Sait Faik'in diğer kitaplarını okumaya devam edeceğim gibi, herkese Lüzumsuz Adam'ı okumayı mutlaka öneriyorum.

Lüzumsuz Adam da 14 hikayecik karşılıyor Sait Faik 'in o nefis anlatımıyla bizleri.
Bu hikayecikler bize, bizlere öyle bir boy aynası tutuyor ki; o aynada hepimiz ayrı sıfatlarda, simalarda da olsak yine biz bize benziyoruz. Kaldır aradan aynayı hangimiz hangimiziz şaşar kala kalırız.
Nasıl mı?
Ayniyle vaki bu hikayeler bize bizi tanımlıyor...Şöyle ki....!
Günlük hayatımızı sıkıştırıverdiğimiz daracık yaşam alanlarımızdaki bireysel ilişkilerimizi, kentimizdeki, semtimizdeki, mahallemizdeki, sokağımızdaki, kahvehanedeki, meyhanedeki, iş yerimizdeki bizleri yerli yerine yerleştirip harika bir izahatla tasvir ediyor. Anlıyoruz ki yaşamın içinde ne gereksiz işlerimiz, işlevlerimiz var kısacası "öyleyse ne lüzumsuz adamlarız bizler" demek zorunluluğunun girdabına yuvarlanıyoruz.
Karasızlık içindedir geleceğimiz, adeta pusulasız yol alıyoruz ve bu yolda bizi atmaca gibi bekleyen çıkarcı, istifçi, aç gözlü, sinsimi sinsi fer fecir okuyan gözler yolumuzu gözetler. Madiğin en büyüğünü birbirimize atarız böylece demeye getiriyor yazarımız..
Birbirimizi tanımadan dışsal görümümüz, hal ve hareketlerimizle, hayal dünyamızda süsleyip, kurgulaya bildiğimiz kadarıyla bu dünyada bir yere oturtup ne güzel yorumlar ve ön yargılarımızın prangasında hapsederiz...
Okumanızı dilerim...

▶#luzumsuzadam gündelik hayatımızda rastlayabileceğimiz ama çoğu zaman dikkatimizi çekmeyen sıradan insanların hayatlarını anlatıyor.
Biz ne kadar sıradan olduğunu düşünsek de her insanın ayrı bir hikayesi,ayrı bir acısı ve sevinci vardır,bunu görüp de edebiyata dönüştürebilmek de derin bir hissiyat ve kabiliyet gerektirir.
Sait Faik,her eserinde olduğu gibi bu özelliklerini hikayelerine başarılı bir şekilde yansıtarak,bu kişilerin dünyalarına bizi de dahil etmiş yine
Her hikayesiyle insanı saran bir yazar Sait Faik.
Mekan olarak İstanbul’da geçiyor hikayeler.Ve her bir hikayede,hiç İstanbul’da bulunmamış olsanız bile,o dönemin İstanbul’una ait sokakları arşınlıyor,o sokaklardaki insanlarla konuşuyor,dertleşiyor gibi bir hisse kapılıyorsunuz.
Sait Faik hiç tartışmasız bizler için çok büyük bir değer

14 hikayeyi içeren bu kitap, gündelik hayatımızda rastlayabileceğimiz ama çoğu zaman dikkatimizi pek de çekmeyen belki hayali belki ilham alınarak sıradan insanların hayatlarını konu alarak oluşturulmuş. Biz ne kadar sıradan olduğunu düşünsek de her insanın ayrı bir hikayesi, ayrı bir acısı ve sevinci vardır, bunu görüp de edebiyata dönüştürebilmek de derin bir hissiyat ve kabiliyet gerektirir. Sait Faik de bu özelliklerini hikayelerine başarılı bir şekilde yansıtarak bu kişilerin dünyalarına bizi de dahil etmiştir.

Hikayelere hususi ilgisi olan bir adam değilim, değildim. Gel gelelim Sait Faik Beğ bu alakayı sağladı, sadece bunun için bile, "hikaye" sevmek için bile okunabilir bir kitap.
Kitaptaki hikayelerse "anlamsızlığı" ve sadece yaşanmışlıkları ile insanı farklı bir şekil ile kendine çekiyor hatta bağlıyor. Denize girip duran adamlardan, herhangi şekilde dikkate değmeyecek hareketler yapan adamların boş beleşliği insana insanlığı hatırlatıyor be azizim...

sait faik abasıyanık kitaptaki kısa hikayelerle eski istanbulu anlatmış insanları anlatmış kendi iç dünyasını anlatmış sonuş olarak kısa hikayelerden oluşan bir kitap ve çocuklardan çok yetişkinlere hitap ediyor

Biz kitapseverlerin her daim okunacak kitapları, kalemiyle tanışmak istedikleri yazarları vardır. Bu listeler asla tükenmediği gibi, gün be gün yenilerinin eklenmesiyle de katlanır da katlanır. Bazen yeni bir yazarın kalemiyle tanışmanın mutluluğunu yaşarken, bir burukluk da çöküverir insanın yüreğine "Keşke kalemiyle daha önceden tanışmış olsaydım" diye. Bunu birçok kez yaşadınız, belki de yaşayacaksınız. İlla ki yüreğinize çöküverecek o geç kalınmışlık duygusu. Geriye dönüp baktığımda bunu en çok Türk edebiyatının güzide yazarlarında hissettiğimi fark ediyorum. Sabahattin Ali, Yaşar Kemal ve tabii ki şimdilerde sevgili Sait Faik...

Çok değil daha geçtiğimiz ay tanıştım Sait Faik'in o güzel kalemiyle. Bir daha da bırakmak mümkün olmadı, kitaplığımın en güzel köşesinde kendine bir yer edinmeyi başardı. Zaten o zaman da dile getirdiğim gibi "Sait Faik'in kaleminden öykülerin tadına bir defa baktıktan sonra devamını getirmemenin imkansız olduğunu düşünüyorum." Bugün de yavaş yavaş eserlerine kitaplığımda yer açarak bu düşüncemi destekliyor ve okudukça bu düşüncemde yanılmadığımı da görüyorum. Öyle ki, Sait Faik'i Sait Faik yapan oldukça samimi, bir o kadar da doğal ve özel bir anlatımı var. Elinize aldığınız her bir eserinde o samimi anlatımın büyüsüne kapılmaktan, kurgunun bir parçası olmaktan kendinizi alamıyorsunuz. Sait Faik'in büyüleyiciliği eserlerindeki sohbet havasındaki, alışılmışın dışında, kendine has anlatımıyla kitabını okurken yanında içtiğiniz çayınıza kahvenize ortak olmasında, eserlerinde gördüklerimize farklı birer boyut katmasında yatıyor. Ve şuna inanıyorum ki o, bugün dahi eserlerinde yeniden hayat buluyor, eserleriyle hâlâ yaşıyor. Bugün, ölümünün üzerinden 62 yıl geçmiş olmasına rağmen ,elinize aldığınız her eserinde onunla sohbet ediyormuş hissini yaşıyorsak, bunu kendinden kaç nesil sonraki bizlere yaşatabiliyorsa bu, eserleriyle yaşıyor olduğunun en güzel kanıtı değil midir?

Lüzumsuz Adam, kaleminden okuduğum ilk eser olan Havada Bulut'tan( kitabın yorumu için tık tık ) sonra hayran kaldığım Sait Faik'ten okuduğum, öykü türündeki ikinci eser. Kitap, diğer kitaptaki birbiriyle bağlantılı hikayelerden ziyade alışılageldiği gibi birbirinden bağımsız on dört öykü ve "Sait Faik'ten Sonra" isimli bir ekten oluşuyor. Her daim olduğu gibi bu eserinde de öykülerin İstanbul ve Burgazada çevresinde geçiyor olması, okurken sizi oturduğunuz yerden alıp oralara doğru bir yolculuğa çıkarıyor, İstanbul ve ada havası almanızı sağlıyor. Sait Faik eşliğinde farklı hayatlara doğru tatlı bir yolculuğa çıkacağınız, onun başarılı gözlem yeteneğinin süzgecinden geçirip, kurguladığı karakterler ve onların çevresinde gelişen olaylarla yine gördüklerinize farklı boyutlardan bakacağınız bu güzel kitaba şans vermenizi öneriyor, ama en çok da ne olursa olsun mutlaka bu usta kalemle mutlaka tanışmanızı şiddetle tavsiye ediyorum :) Dile getirdiğim tüm güzel duyguları deneyimleyebilmeniz dileğiyle. Kitapla ve sevgiyle kalın...

Benim okuduğum ilk Sait Faik kitabıydı ve çok beğendim. İçindeki öykülerin her biri yazarın hayatından bir parça gibi sanki. İlk paragrafında öykünün size verebileceği duyguyu hissedebiliyor, ortamına girebiliyorsunuz. Okuması çok kolay ve zevkli bir kitaptı. Diğer kitaplarını da kaçırmadan okumam lazım. :)

14 hikâyeden oluşan bu kitabı, hikâyelere biraz bile olsa ilgi duyan herkesin severek okuyacağını düşünüyorum.Özellikle kitabın ismini alan Lüzumsuz Adam ve Birahanedeki Adam hikâyeleri oldukça güzeldi. Sait Faik benim için "tebessüm öyküleri" demek. Onu gülümseyerek okumamak imkansız. İyi bir hikaye okuru olmamamla birlikte, hikâyenin diğer sanatlarla olan ayrımını Sait Faik'le keşfettim.

Kitaba ismini veren öykü güzeldi fakat sonrası sıkıcıydı. Öykü insanı olmadığım için bana öyle gelmiş olabilir tabii. Kendi döneminde değerli bir öykü kitabı olduğunu düşünüyorum.