Çocukluğumda ve gençliğimde tanıdığım o kocaman dünya gitti. Yok oldu.
Sayfa 56Kitabı okudu
İnsan eskiden beri metafizik bir kavram olarak mutlak adalete inanır ama anlaşılan o ki evrende adalet diye bir şey yoktur.
Sayfa 49Kitabı okudu
Ne fark eder ki zaten? Herkes ölüyordu nasıl olsa; iyisi de kötüsü de, güçlüsü de zayıfı da, hayata dört elle sarılanı da yaşamı aşağılayanı da... Herkes göçüp gidiyordu. Her şey göçüp gidiyordu.
Sayfa 37Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Ölüm her yerde bulabiliyordu onları: yataklarında, işlerinde, sokakta yürürken...
Sayfa 26Kitabı okudu
Bize yiyecek getirenlere özgür insanlar derdik. Ne şaka ama... Yöneten sınıflar olarak bizler bütün toprakların, bütün makinelerin, her şeyin sahibiydik. Yiyecek getirenlerse bizim kölelerimizdi.
Sayfa 17Kitabı okudu
İnsanoğlu uygarlık yolundaki kanlı ilerleyişine başlamadan önce, ilkelliğin karanlığına giderek daha çok batmaya mahkûmdur. Sayımız artınca ve herkese yer olmadığını hissettiğimizde birbirimizi öldürmeye başlayacağız.
Sayfa 13Kitabı okudu
İnsan kendisine faydası olacak hayvanları evcilleştirip düşmanca davrananları yok etti, toprağın yabani bitki örtüsünü temizledi. Ama sonra insan yok oldu ve ilkel hayat geri dönüp onun elleriyle yaptığı her şeyi silip süpürdü
Sayfa 10Kitabı okudu
Geçici düzenler köpükler gibi uçup gider.
Sayfa 10Kitabı okudu
Her zaman küçük işaretlerin büyük şeyler anlattığına inanırsın.
Sayfa 4Kitabı okudu
Bir kitap okudu
72 syf.
8/10 puan verdi
·
Beğendi
İnsanlar birbirleri hakkında en temel şeyleri bile bilmiyorlar. Birbirlerini zerre anlamadan en iyi arkadaş olduklarını sanıyorlar. Yaptıkları hatayı asla anlamadan sürdürüyorlar yaşamlarını ve aralarından biri ölünce ardından konuşma yaparken ağlıyorlar.
Sayfa 77Kitabı okudu
Gerçek korkak mutluluktan bile korkar. Pamuk yün bile yaralar onu. Neşeden bile incinir.
Sayfa 52Kitabı okudu