"Kürk Mantolu Madonna"dan sonra uzun zamandır belə bir roman oxumurdum,dadı damağımda qaldı deyə bilərəm.Yazarın dilinin axıcılığı,hadisələrin realistik təsviri gündəlik həyatın xaosu içərisində insana bir sığınacaq olur-yaşadığın 2ci bir həyat kimi...
Bitirəndə isə sanki o hadisələrin iştirakçısı olmuş və özüm də onlarla birgə yaşamışam kimi hiss etdirdi. Kitabı bitirib,başımı qaldıranda mənə reallıq qavramını sorğuladacaq hisslər yaşatdı,oxuduğummu yoxsa başımı qaldıranda gördüyüm idi yaşadığım həyat?-bilmədim.
