"Bir türlü sonuna gidemiyorduk rüyalarımızın. Korkuyorduk. Korkuyordum.
Hayallerinde bile korkar mı insan?
Hayallerinde bile kadınlar, insanı azarlar mı? Hayallerinde bile hükmedemez mi insan?
" Hiç bir yere ulaşamıyordum. Başarısızlığın yarattığı öfke yüzünden hayallerimin düzeni bozuluyordu:
Pusuda bekleyen kötü hayaller, eziyet eden görüntüler birden saldırıyordu üstüme. Yarım kalmış işkenceler, artık sıralarının geldiğini düşünerek ortaya çıkıyordu. "
Sayfa 156
Biz, her şeye hayret eden bir millet oldugumuz için albayım, sevinç ve şaşkınlıkla ellerimizi çırpıyoruz. Zaten biz her zaman alkışlarız. Begensek de, beğenmesek de, oyumuzu versek de, vermesek de, her şeyi oyun sandığımız için durmadan ellerimizi çırparız.
Sayfa 146
Üzümü biz eziyoruz, şarabı başkası içiyor.
Mısırı biz ekiyoruz, ama soframız boş.
Kimse görmese de zincirlerimiz var;
bize özgür densede köleyiz.
Okur Takip Önerileri
Yıllardır taşıyorum içimdeki çocuğu; yaşamadığı için büyümedi hiç...
Sayfa 114
Yatağa uzandı, ülkesini ve çocukları düşündü. Bu ülkede çocuklara yer yok. Başka ülkelerde varmış, her tarafı yeşil ülkelerde. Biz, büyük bir sabırsızlıkla çocukların büyümelerini bekliyoruz. Onların kafalarına vuruyoruz, adam olmaları için. Seniyezitseni olarak görüyoruz onları. Kafalarını traş ediyoruz çabuk büyüsünler diye. Benim içimdeki çocuk büyümedi.(Yirmiüçnisanda onu da bir saatlik başbakan yapsalardı belki büyürdü. Hayır, büyümezdi.) Yıllardır taşıyorum içimdeki çocuğu; yaşamadığı için büyümedi hiç, amcası.
Sayfa 114
Gerçek, başkalarının bize uygulamaya çalıştığı tatsız bir ölçüdür.
"Birimi var mı Hikmet amca?"
"Birimi insandır."
Sayfa 109
"Kelimeler, albayım, hangi anlama geliyor?" "Efendim?"
"KELİMELER! Albayım. Hangi anlamda kullanıyoruz onları? " Hangi kelimeler Hikmet?"
Sayfa 101
Ne karanlık ruhun var yahu Hikmet!
Biraz pencereni aç da içeri temiz hava girsin.
Sayfa 93
Öfkelenirken gülünç olmamalı. Gülünçlüğün ölçüsü nedir? Ben! Ben bir şey yaparsam gülünç olur. O halde gülelim. Ha, ha. Bir bu 'ha-ha' ile iyi geçiniyoruz, o kadar. Çünkü içimden söylüyorum onu. Ulan ha-ha! Herkesi gülünç duruma düşür, olur mu?
Sayfa 89
"Türkiye'nin Ruhu!"
Türkiye'nin Ruhu! Adı bile güzel! Ama bak, sonra ne oldu? Türkiye'nin ruhumu kaldı?
Sattı Türkiye ruhunu! Hemde yıllar önce sattı. Hem de bir pezevenk gibi sattı!
Anlayacağın, bir orospu parasına gitti memleketin ruhu!
Sayfa 271
Hep o hikaye yüzünden. Ama ne önemi vardı artık? Herkesin öyle bir hikayesi yok muydu? Başlayıp da bitiremediği. Çünkü kimsenin dinlemediği... İçine atmak, diye bir şey varken, anlatmaya ne gerek vardı?
İçine atıp sifonu çekmek varken. Alkolle dolu bir sifonu...
Sayfa 285
" Sizler yücelmek istediğinizde, yukarı bakarsınız.
Ben ise aşağı bakarım, yükselmişim.
Sizden hem gülüp, hem yükselmiş olan kim?
En yüce dağlara çıkan, gülendir acıklı
bütün oyunlara, acıklı ağırbaşlılığa."
Sayfa 145
Şu ana dek kendimi anlamış değilim!
Bütün bunlar bir rüya gibi geçti... şiddetli ve samimi olan tutkum bile geçti... peki tutkum nereye gitti?
Bazen aklıma bir düşünce geliyor:
'' Acaba o zamanlar aklımı mı kaçırmıştım, aslında bir akıl hastanesinde miydim?
Belki de hala oradayım, belki de bütün bunlar sadece olmuş gibi göründü, belki de hala öyle görünüyor... ''
Sayfa 119
"Ne olur albaylarım, biz tarihin kölesi olmayalım;gerekirse, dünya tarihini yeni baştan yazalım. Bütün olayların yeni yorumlarını yapalım. Bunun için neyimiz eksik sanki? Bana kalırsa, gerçek hürriyeti ancak bizler duyabiliriz içimizde.
Bizlere uygun görülen kadere her yerde karşı çıkmalıyız. Küçük oyunlara gelmemek için bu gecekonduya taşındık,
büyük oyunlar oynayacağız. Çevremizdeki eşyayı basitleştirdik, sade bir dekor içinde vereceğiz temsillerimizi. Pahalı yaşantıların yüksek soğukluğundan kurtardık kendimizi;dört renkli ve resimli bir hayatın içindeyiz. İşte hürriyet budur, albaylarım!
Sayfa 71