Epilepsi hastası olan kuzenimi hastaneye götürürken annesinin söylediği sözler gelir bazen aklıma:
- bu yol daha önce bu kadar uzun olmamıştı, neden bitmiyor bu yol!
Hepimiz yaşamışızdır hayatımızın bazı anlarında bu hissi, her hatırlayışımızda aynı hüzne boğan.
Artık demir almak günü gelmişse zamandan
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan
Hiç yolcusu yokmuş gibi alır yol
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol…