Biz insanların en büyük başarısız olduğu şey sevmektir. Sevmeyi beceremeyiz. Halbuki yok etmeyi, kalp kırmayı, üzmeyi, korkutmayı başarırız. Hem de tecrübe ile artar bu başarımız. Bir insanı sindiren, diğerini daha kolay köleleştirir.
Birisi sana inanırsa bu iplik ile bağlar sizi. Sen ona inanırsan bir halat ile bağlanırsınız. İşin garibi senin ona bağlanman daha güçlü iken, sadece onun sana bağladığı ipliği kesmesi yeterlidir. Aranızdaki tüm ilişki kopar.
bir ara yüzün sızsa araya
peşinden kalbin, sahi
senin büyük bir kalbin var
herkese üzülmeye yeter
benimki ikimizin bile üstesinden gelemez
içinden çürümüş bir ağaç kadar asilim
kendine faydası yok
gölgesi herkese yeter
SÜKÛNET
Öfke nüfuz ederken şiddetle damarlarımıza ve kırmak birbirimizi başka her şeyden kolayken
akıl etsek keşke o an ölümü ve ayrılığı
ölümü düşünen insan kendini nasıl önemser?
ne daha önemlidir mahkeme-i kübradan! ölüm fikri en büyük ego terbiyecisidir ölümün olduğu yerde öfke hükmünü yitirir.
Anlaşmak mesele değil elbet bir yolunu buluruz
sen önce bir abdest al bunları sonra konuşuruz.