İremsu Demir
@Okuriremsu
VEGAN
Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi
Ankara
180 okur puanı
Kasım 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
İşlediği konular ile kitapları birçok dizi, film uyarlaması yapılmış yazar Stephen King'in son yayımlanan kitabı Enstitü, üç gün boyunca bana arkadaşlık etti ve sahneler film gibi gözümün önünden geçerken keyifle okudum. Kurgu mükemmel ama okuyucu için tahmin edilebilir ilerleyen bir kitap o yüzden çok şaşırtıcı şeyler beklemeyin.
"İt" benzetmesi yapılmasını, korku/gerilim türünde çocuk kahramanların kullanıldığı bir kült olduğu için olağan karşılıyorum. Bu türün başkarakterlerinde (kitap/film/dizi farketmez) çocuk kullanılması gerilimi arttırıyor bu bir gerçek. Yakın zamandan örnek vereyim bir Netflix serisi olan "Stranger Things" ya da Stephen King'ın kitap uyarlaması olan ve yönetmenliğini Stanley Kubrick'in yaptığı "The Shining" filmi. Gizemli bir otelde katile dönüşen baba ve çoğu çocuğun fobisi olan katil palyaço burda işte enstitü.
Çerezlik ve beni içine alan birşeyler okumak istiyorum derseniz okuyun, ama derseniz ki ben gerilim ve korkuda daha başarılı bir şeyler okumak istiyorum o zaman önerim: 
Jean-Christophe Grangé'in 
Şeytan Yemini kitabı...
Okur Takip Önerileri
Schopenhauer'e göre, bütün o bizim kendi irademizle yaşadığımızı sandığımız sevgi/aşk ve tutku maceralarımızın hepsi aslında türün devamına olan içgüdüsel itaatimiz. Hatta bu öyle bir itaat ki hayatını bile sonlandırmana neden olabilir diyor. Çünkü Schopenhauer'e göre yeni birey ortaya çıkarma içgüdüsü yaşama içgüdüsünden daha güçlü. Buna 
Genç Werther’in Acıları 'ndaki Werther'i de örnek gösteriyor kitabında.
Yeni bir birey ortaya çıkarma dürtüsüyle insanın herşeye göğüs gereceğini ama sonrasında aşkın pek bir olayının kalmayacağını ve bu yüzden mantık evliliğinin insanı uzun vadede mutlu edeceğinden bahsediyor. Babaannemden duyduğum "hevessiz *****ten köroğlu doğarmış." diye bi atasözü var onu da düşünmüş olacak ki; aşk evliliği olmadığında da sağlıklı bireyler ortaya çıkmaz diye de eklemiş :)
Hakkını vereyim, ilk okuduğum kitabi ve iyi bir gözlemci olduğu kesin, keskin dili ile etkileyici bir okuma sunuyor. Ama kitapta cinsiyetçi, ırkçı ve homofobik cümleler göreceksiniz. Zamanına göre ilerici (sosyal bilimlerin emeklediği bir döneme göre çok cesur fikirler çünkü) ama modern çağımıza göre ilkel görüşlerle dolu.
Herneyse, felsefeye ilgi duyanların ve okuduklarıyla beyin fırtınası yapmayı sevenlerin okuduğunda kendi gelişimleri ve özgün fikirlerini açığa çıkarmada katkısı olacağını düşünüyorum. Okuyun okutturun dostlar...
Tolstoy bu kitapta aşkı çok güzel tanımlıyor, okuduğum kitaplarının çoğunda da böyleydi ama bence, nasıl tanımladığından çok durumlar ve olaylar karşısındaki tavırların yüce gönüllülüğü insanı etkileyen asıl. Bu, bu kitapta, bir aşkın dostluğa dönüşmesi iken, 
Kazaklar kitabında Olenin'in durumu kabullenip vazgeçişiydi...
Henüz ulaşılamamış şeylerin nasıl olduğundan daha güzel görünüp hayallerini kurarken, sahip olduğunda o eski heyecanı hissedemenin şaşmaz kesinliğini de gösteriyor. Bunun üzerine şu alıntıyı eklemek istiyorum :
"Onca şey beklediğim bu anın bana verip vereceği bu kadarcık mıydı?"
Sonra istediğin gerçekleşse de doyamama ve rahatın batması üzerine şunu :
"...Oysa o, o çılgın, fırtına istiyor,
Sanki huzur varmış gibi fırtınalarda!"
Tolstoy'un erken dönem eserlerinden bir kitap ve araştırırken Tolstoy'un bu kitabı aslında hiç sevmediği ve bu kitabın onu yazarlık yeteneğini sorgulamaya kadar götürdüğünü okudum. Nedeni, kitabı yazma esininin, genç ve yetim bir genç kızla yaşadığı aşk ilişkisi olduğu düşünülebilir. Ama bence asıl yazarlık yeteneğini, sonraki kitaplarıyla göstermiş olması çünkü diğerlerine göre bu kitaptaki konu Tolstoy'un bir konuyu ele alış biçiminden farklı işlenmiş.
Velhasıl kelam bir solukta okunabilecek bir kitap ön okuma için tavsiye ederim...
Öncelikle şunu belirteyim, her okuduğum kitaptan sonra inceleme yazılarına ve yorumlara bakarım, böyle bir kitap için sadece "aşk üzerine" sığ yorumlar görmek beni delirtiyor (ergenlik döneminde olmak lazım bunun için) ve daha iyisini yazamıyor olmaktan da hayıflanıyorum.
Spoiler oranını düşük tutacağım :
İsminin çağrıştırdığı gibi bir sınıf çatışması değil beklenenin aksine : Dört birbirine bağlı aşk ve üç baba-kız ilişkisi üzerinde dönüyor olaylar, 
Stefan Zweig'in "Bilinmeyen bir kadının mektubu"ndaki kadın karakterle Nataşa'yı, tamamen olmasa da benzetmekten kendimi alıkoyamadım.
Kitaptaki en çarpıcı bölüm hiç kuşkusuz Vanya ile Prensin içki masasındaki uzun diyalogları, burada, erdemli olarak asil ruha sahip kararlar vermenin insanı "ezilen" yaptığını, aslında erdemli olmanın da bencillik barındırdığını ve Prensin Schillerci etiketiyle aşağıladığı insanlar arasında bencilliğini herşeyin üstünde tuttuğunu itiraf etmesiyle Dostoyevski bizi güzel bir tokatlıyor...
Okuyun, okutturun dostlar...
