Keşke öyle olsaydı. :) Ama değil! Öyle derin bir kitap ki! Kitap boyunca o böcek ben oldum. Artık insanların dünyasına ait olmayan farklı bir formda iğrenti duyulan bir böcekten gelebilecek müjdeli bir haberi kimse umursamadı. Oğulları olduğu çoktan unutuldu. Bir böceğe dönüşen bir oğulun yine böcekten bir insana dönüşebileceği ihtimali bilinçli olarak gözardı edildi. Artık kendi dünyalarında böcek olarak gördükleri Gregor için tek hissettikleri duygu tiksintiydi. Şunu hayal edip kurguladım; eğer aileden tek bir birey dönüp baksaydı belki Gregor Samsa o kapıdan içeri tekrar insan olarak dönecekti. Ama Kafka'nın içindeki 'kırılmışlık' kimseye dönüp baktırmadı ve o müjde orada açılmayan bir pandora kutusu gibi kaldı.