Ömer Faruk Özkan
@Omer_2806
Benim yalnızlığım insanlarla dolu.
Psikolog
Psikoloji lisans eğitimi
Ankara
İstanbul
3 okur puanı
Nisan 2024 tarihinde katıldı
“Sıkılıyorum ve toprağa düşen bir yağmur damlası kadar huzursuzum. Olduğum yerde duruyorum. Dünyaya kapanıyorum. Kitaplara bakıyorum insanların durduğu mesafelerden. Adamakıllı sıkılıyorum. Üst üste konmuş kelimelerden sıkılıyorum. Art Arda dizilmiş cümlelerden sıkılıyorum. Kalıplara dökülmüş düşüncelerden sıkılıyorum. Sözlerin ifadesizliği sıkıyor beni. Sıkıyor beni gururla şişirilmiş kuramlar. Sıkıyor beni yatağına sinen nehirler.”
Ama insan hiçbir şeyi gerektiğinden fazla büyütmemeli; ben bu duruma başkalarından daha kolay katlandım. Tutukluluğumun başında en zoruma giden şey, kafamda hala özgür adam düşüncelerinin bulunmasıydı. (s. 72) 
Yabancı 
Albert Camus
Yorgunum bu zehirli çağda
Umutsuzluk tufanı kopuyor her geçen gün, mutsuzluk sardı bütün bedenimi, ümitsizliğe yenik düştü yüreğim, zihinimde ki o uğultular son bulmuyordu, oysaki ruhumun yüreğime fısıldayışını, duyabiliyordum bedenimi saran o acı, Gittikçe cehenneme çeviriyordu ruhumu.
Okur Takip Önerileri
Bir kitap okudu
Ben bir sana bir de kendime derinim,
Bir uzun yoluculukta kayboldum tekrardan,
Şimdi gökyüzüne baktığımda, güvercin seslerini, kumru seslerini duyar gibiyim.
Bu yolculuk ırmakta su, gökte yıldız, dağda rüzgar gibi, hasret ayrılmadı benden hasret yanımdaydı zifiri karanlıkta.
Bütün yolculuk boyunca hasret ayrılmadı benden, giderilmesi imkânsız bir şey, Güneş karından aldı nefesini, Çöl yolunda sürüler göç etti. Çünkü hasret yanımdaydı zifiri karanlıkta, uykudayken yitirirsin elini ayağını ben hasreti uykuda da yitirmiyordum. Gökyüzünde bir yolculuktu Gündüzlerin uzun yollarında, Nefes almaya çalışıyorum. İçimde yeryüzü konuştukça anlıyorum ki, bölünmüş bir hatırayım ben dünyaya dağılan, Bütün yolculuk boyunca hasret ayrılmadı benden. Şimdi ne kaldı geriye bu yolculuktan hasretten gayrı.
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Bir kitabı yarım bıraktı
Kaybolmak bazen, kendine adanmış bir yaprağın kuytu renginde, bir unutuş misali akan yağmurun düşüş menzilinde, kaybolmalı bazen insan...
Adını unutmalı, Herşeyi unutmalı bazen insan. Uzaklara, çok uzaklara taşımalı yüreğini, Hiç bilmediği diyarlarda uyutmalı gözlerini.
·
Puan vermedi
“Her şey bana yabancı, her şey, bana ait bir insan yok, bu yarayı kapatacak bir yer yok. Burada ne yapıyorum? Bu haraketler, bu gülüşler ne anlama geliyor? Buralı değilim - başka bir yerden de değilim. Yüreğimin hiç bir destek bulamadığı bu yerde dünya bilinmeyen bir görüntüden başka bir şey değil. Yabancı, kim bu sözcüğün anlamını bilebilir.” 
Defterler 1 Albert Camus
1000Kitap'a katıldı.