“Ve bir telgrafta kullanılabilecek kalıplar çabuk tüketildiğinden uzun, ortak yaşamlar ya da acılı tutkular çok geçmeden, ‘İyiyim. Seni düşünüyorum. Sevgiler’ türünden belli aralıklarla yinelenen hazır kalıplarla özetlenir oldu.”
“… kimden ne umabilirdi kısa bir dinlence için terk ettiği uzak, darmadağınık, şimdiden silikleşmiş kentte, varlığını hâlâ özleyen tek bir kişi anımsayabilseydi, elbet isterdi yardım.”