10 üzerinden 10 verdiğim, okunduğu andan itibaren değişime sebep olan varolma kaygısını hafifleten çağımızın hastalığı olan ‘boşluk hissi’ne yönelik yardımcı olan en sevdiğim başucu kitabımdır.eser Victor Frankl tarafından ikinci dünya savaşında içinde bulunduğu toplama kampından anılarla birlikte logoterapiyi, ilkelerini anlatıyor, ölümle burun burunayken bile insanın yaşamak için bir sebep bulduğunu güzel bir anlatımla açıklıyor.bununla beraber kitabın içinden şu kısma oldukça katılıyorum; Frankl’a göre birey hayatın anlamını üç yoldan bulabilir:
1.bir eser yaratarak veya bir iş yaparak
2.bir şey yaşıyarak ve bir insana etkileşime girerek
3.kaçınılmaz acıya yönelik bir tavır geliştirerek. Hayatı anlamlandırmaya çalışan, sorgulayan, boşluk hissi yaşayan, varoluş kaygısı hisseden herkesin mutlaka okuması gereken bir kitap, şiddetle tavsiye ediyorum.
