Dürüst olmak gerekirse, belli bir sayfaya kadar çok zor okudum. İçimi baydı, özellikle sürekli tekrarlanan betimlemeler, şeytanmış, melekmiş gibi konuşmalar kitabın sonuna kadar devam etti.
Bir yerden sonra da bu durum boğazımı sıkıyormuşum gibi bir his verdi. Bu sıkıntı, kızın davranışlarıyla daha da harmanlanıp dayanılmaz hale gelince ucundan da olsa kızdan bile soğudum.
Arjen geldiğinde az bir nefes aldım, ancak Arjen'in sürekli "sen gelirsen kabul ederim, ama gidersen peşine gelmem, seni aramam" tavırlarıyla her karşılaştığım saniyede gözlerimi yuvalarından şiş yardımıyla söküp atmak istiyordum.
Bana birisi bunu söyleyip tutarsız hareketler sergilemeye başlasa, Kuranıma adam dünyanın en yakışıklı, en karizmatik herifi olsa bile tınlamam, dönüp arkamı uzaklaşırım. Öyle birisiydi Arjen karakterimiz, onun için çok da sevemedim.
