“Zamanın birinde, birisi sevdiğinin kapısına varıp kapıyı çaldı. Sevgilisi içerden, ‘Ey kapıya varan kişi, kimsin? diye seslendi. Kapıyı çalan, ‘Benim deyince, sevgilisi içerden ‘Git
o hâlde. Senin için içeri girmenin vakti gelmemiştir. Var git buralardan, böyle manevi bir nimetler sofrasında ham kişinin
yeri yoktur, dedi. Ham kişi sevdiğinin dediğini yaptı ve kapı-
nın eşiğinden ayrıldı, üzüntüden yansa da bitse de sevdiğinin dediğini yaptı.