Çocuk olduğumu çocuk gibi düşündüğümü söylüyorlar. Aslında çok yetişkinim ben, belkide bir ihtiyarım ama çocuk gibi görünmekten başka çarem var mı ki? Bu dünya yetişkinlere iyi davrandığında büyürüm belki.
İnsanlar birbirlerini tanımanın ne kadar güç olduğunu bildikleri için bu zahmetli işe teşebbüs etmektense, körler gibi rasgele dolaşmayı ve ancak çarpıştıkça birbirlerinin mevcudiyetinden haberdar olmayı tercih ediyorlar.
Bütün teessürlerimiz, inkisarlarımız, hiddetlerimiz,karşımıza çıkan hadiselerin anlaşılmadık, beklenmedik taraflarınadır. Her şeye hazır bulunan ve kimden ne gelebileceğini bilen bir insanı sarsmak mümkün müdür?