"Belki de sahip olduğum tek düşsün sen ve belki yüzümü seninkine yapıştırsam, gözlerinde imkansız manzaraları, sahte sıkıntıları, yorgunluklarımın karanlığını, huzursuzluğumun kovuklarını dolduran o duyguları bulacağım."
”bu dünyaya ilgini yitirdin. hayal kırıklığına uğradın, çöktün. her şeyle alakanı kestin. bu yüzden gerçek vücudunu bir köşeye bırakarak buradan uzakta bir yere gidip farklı bir yaşam sürmeye karar verdin. muhtemelen kendi içindeki bir dünyada.”
“bir defasında, ölüm çok kalabalıklaştığında,
sen, benim içimde saklanmıştın.”
Okur Takip Önerileri
”içimin bir zamanlar ne kadar ölü olduğunu asla bilmediler, şimdi de nasıl çiçek açtığımı asla anlamayacaklar.”
”gündelik hayatın dertleri mi seni korkutan? hayır. seni korkutan içindeki boşluk.”
“ateş gibi yandığında, buz gibi durmak neymiş, onu anlatacağım sana.”
“kendi içimizde, kendimize dair bilmediğimiz o kadar çok şey var ki…”
”halbuki konuşmaya ne kadar muhtacım. her şeyi içinde boğmaya mecbur olmak, diri diri mezara kapanmaktan başka nedir?”
”kötü biri olamamak bir yana, herhangi bir şey olmayı da beceremedim: ne kötü ne iyi, ne alçak ne namuslu, ne kahraman ne de haşerenin biriyim. şimdi bir yandan köşemde pinekliyor, bir yandan da acı, faydasız bir teselliyle avunuyorum: zeki insanlar asla bir baltaya sap olamaz, olanlar yalnız aptallardır.”
”denize kavuşmuş bir ırmağın sevincini yaşatmıyor bana kaybolmak, yükselen denizin kumda bıraktığı bir gölcüğüm ben, kumlar suyumu usulca emecek ve denize asla dönemeyeceğim.”
“bizden artık akması beklenilen kan da katı,
kovulduk ölümün geniş resimlerinden.“
-ismet özel, tahrik
“gecelerdi, solgun-sessiz tüterdi yüzün
yatağımda bir kımıltıydın,
dilimde türkü
uykusunda konuşurken sesini öptüğüm
varmak için beyninin kıvrak dağ yollarına
kokundu,
bedenimi saran o ince buğu
esintisinde usul usul yürüdüğüm
ki değişmem yaseminlerle, portakal ağaçlarıyla...”
-ahmet erhan, gülşiir
“ve sen daha demincek,
yıllar da geçse demincek,
bıçkılanmış dal gibi ayrı düştüğüm,
ömrümün sebebi, ustam, sevgilim,
yaran derine gitmiş,
fitil tutmaz, bilirim.
ama hesap dağlarladır,
umut, dağlarla.“
-ahmed arif, uy havar
“seni bağırabilsem seni,
dipsiz kuyulara,
akan yıldıza,
bir kibrit çöpüne varana,
okyanusun en ıssız dalgasına
düşmüş bir kibrit çöpüne.“
“...çünkü o ölüm uykularında sıyrıldığımız zaman yaşamak kaygısından, ne düşler görebilir insan, düşünmeli bunu.“
