Psk Danışman
@PskDansman
• Ars longa, vita brevis •
53 okur puanı
Ağustos 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Hayat kaçmaya çalışanlar için ağırdı. Durup yüzleşmek, kendin olmak için çaba göstermek, gerekirse yeniden doğmak için yaşarken ölmek şarttı.
Kalbin lekesi değil miydi korku?!
Gelişmiş bir düşüncenin, hayvansı ilkelliğin karşısında hiçbir şansı olamazdı.
Okur Takip Önerileri
“ İnsan kendinden iyileşebilir miydi? “
Kalabalık beni sahiden sıktı. Ben ikide birde böyle oluyorum, bazen bütün insanları boyunlarına sarılıp öpecek kadar seviyorum, bazen de hiçbirinin yüzünü görmek istemiyorum. Bu nefret filan değil… İnsanlardan nefret etmeyi düşünmedim bile… Sadece bir yalnızlık ihtiyacı. Öyle günlerim oluyor ki, etrafımdan küçük bir hareket, en hafif bir ses bile istemiyorum. Fakat sonra birdenbire etrafımda bana yakın birilerini arıyorum. Bütün bu beynimde geçenleri teker teker, uzun uzun anlatacak birini. O zaman nasıl hazin bir hal aldığımı tasvir edemezsiniz.
Yiten ruhsal kudretini ikame etmek için fiziksel kudretini ikiye katlamıştı, içindeki zayıflık dışına şiddet olarak yansıyordu. Bu sebepten hep başkalarına meydan okuyordu.
..Çoktandır ölü. Ama nereye gidersem gideyim, gözleri benimle; semada asılı iki meşum, kapkara yıldız taşı gibi parlak beni takip etmekte.
“Cehennem, acı çektiğimiz yer değildir. Cehennem, acı çektiğimizi hiç kimsenin bilmediği yerdir.”
“Kötüysen, kötülük yapmak kolaydır ama biri sana iyi derse, kötü olmak artık o kadar kolay olmaz..”
Çoğu zaman anlamlı bir sessizlik, anlayan, paylaşan, pırıldayan bir çift göz, saatler süren bir nutka bedeldir.
“İş sıra dışı şeyler yaşamakta değil.Ne yaşıyorsan onu hissederek hayatı bir peri masalı gibi yaşayabilmekte”
Sevilmeyen insanların gözlerinin ışığı hep biraz sönüktür. Bunu görmek her zaman hüzünlendirir beni. Aç kalmak, susuz kalmak gibi bir şeydir bu..
İnsanlar kendilerini korkutan şeylere çok daha çabuk inanıyorlar. Bu da bir bilmece.
Artık öğrendiği bir şey vardı: Başkalarıyla paylaşılmayan zenginlikler insanı mahvediyordu.
Çünkü zaman, yaşamın kendisidir ve yaşamın yeri yürektir.