•Ruha`meftun•
@Rabbineyeminli
•Masum bir 'sanat ' aşığı.•
`Sevgi olun ,sevgiyi hissedin bu kafi...( ◜‿◝ )
•에미네•
Kul olmaya çalışıyor..
Kendi içinde.
467 okur puanı
Mayıs 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
"Kızım; olağanüstü küçük de olağanüstü büyük de biziz. Ve bu ikisinin arasındaki patika da.."
Akşamın alacakaranlığında ,ümitsiz yankılanan kendi sözlerim dokundu bana ağlamaya başladım.
Okur Takip Önerileri
Kaybolan bir yol var içimde, uçsuz bucaksız
..
Yine sana.
Zaten beden dediğin nedir?
Bir avuç toprak.
Düşünceme ekeceğim seni,
Filizlene filizlene bir ormanı büyüt kalbimde, diye.
Peki ama , ne yapacaktım? Bir yere gitmem gerekirdi mutlaka..
Hem illa mutlu olman için birisine de ihtiyacın yok ki , pekala kendi kendine de yetebilirsin. Yeter ki sevmek için , sevilmek için her zaman umutların olsun sol yanında.
Ve bu öyle bir tuhaf duygu ki sanki her şey tamam gibi ama aynı zamanda hep bir şeyler de eksik gibi.
Çünkü sen farklısın ve seni sevmek öyle sıradan bir eylem değil.
Mutluluk denen şeyi çoktan unutmuştum. İçimde bu düşünceyi okşayıp nazlıyor, korkunç bir haksızlığa uğradığım sonucuna varıyordum.
Şu son ayların bu acayip zulmü neydi bana karşı?
Zihnimi toparlayamıyordum artık.
Bulutsuz berraktı gökyüzü,benim de gönlüm gölgesiz.
İçinde bir orman büyütebilirdi.
-Hayatı anlamıyorum.
-Hayatı anlaman gerekmiyor. Yaşaman yeterli..
Neredeyse hayatı boyunca böyle hissetmişti.Her şeyin ortasında. Hangi yöne gideceğini bilmeden çabalamış , çırpınmış, yalnızca ayakta kalmaya çalışmıştı. Pişmanlık duymadan hangi yolda devam edeceğini bilememişti.