J.Ram
@Ramillla
47 okur puanı
Ocak 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Kitap, iyi bir arkadaş gibidir. İyi günde kötü günde daima yanındadır, sana yepyeni dünyaların kapılarını aralar. Kapağını aç, ardından da ruhunu...
Ya da bildik eski dünyaların..
324 syf.
9/10 puan verdi
·
Beğendi
·
39 günde okudu
Okur Takip Önerileri
2024 OKUMA HEDEFİ
2/25 kitap - %8 tamamlandı
2 kitap okudu
25 kitap
596 sayfa
0 inceleme
0 alıntı
11 günde 1 kitap okumalı.
272 syf.
·
Puan vermedi
·
Beğendi
·
17 günde okudu
Yarın da her zamanki gibi bir gün olacak. Mutluluk hiçbir zaman gelmeyecek. Bunun farkındayım. Ama elbet gelecek, yarın gelecek diye inanıp uyumak en iyisi... Mutluluk bazen bir gün geç gelir... Mutluluğu bekleyip, bekleyip sonunda dayanamayıp evden kaçıp gittiğinde hemen ertesi gün mutluluğun o müthiş haberi senin ardında bıraktığın eve varır ama artık çok geçtir. Mutluluk bir gün geç gelir. Mutluluk...
Bizim çektiğimiz acıyı gerçekte kimse bilmiyor. Bir gün büyüyüp de geriye dönüp baktığımızda tüm bu acı ve kederlerin ne kadar saçma olduğunu hayal meyal hatır- layacağız belki de. Fakat tam bir yetişkin oluncaya dek geçecek olan bu uzun ve korkunç süreyi nasıl geçirmeliyiz ki? Kimse bunu öğretmiyor.
Gözleri görmüyor. Bu genç yaşta gözlerini kaybetmek çok zor olmalı. Böyle sessiz gecelerde odasında tek başına ne hissediyor acaba? Bize hava hoş. Üzgün hissettiğinde kitap oku, manzaraya bak, kara bulutlar az da olsa dağılsın. Fakat Şin bunları yapamıyor. Sessizce duruyor sadece...Dün gece de yine Şin'i düşünüp, yatağıma girdikten sonra beş dakika gözlerimi kapattım. Yataktayken bile beş dakika öyle uzun ki insanın göğsü sıkışıyor. Peki ya Şin? Ne sabah ne öğle ne akşam, günler, aylar boyu hiçbir şey görmüyor. Şikayet etse, öfke nöbetlerine girse, kapris yapsa yine iyi. Şin hiç sesini çıkarmıyor.
Saf güzellik her zaman anlam ve ahlaktan azadedir.
Anne, ben yetişkinim artık. Dünyada ne olup bittiğinden haberim var. Sen de içini ferah tut. Benimle ne istersen konuşabilirsin. Evimizin ekonomisinden bana açık açık bahsetsen, durumumuz bu, sen de ona göre davran desen ne ayakkabı ne de başka bir şey için ısrar ederim. Ayakları yere basan, tutumlu bir kız olurum. Gerçekten inan bana.
İçlerinden birine bakıp gülümsemeye kalksam, sadece bu yüzden bile onunla evlenmek zorunda kalacağım bir duruma sürüklenebilirdim. Kadınların kendi kaderlerini belirlemesi için tek bir gülümseme yetip artıyor. Korkunç. İnanılacak gibi değil. Aman dikkat edeyim.
Biz gitmemiz gereken en doğru noktanın, kendimizi geliştirip varmak istediğimiz o güzel yerin belli belirsiz de olsa farkındayız. İyi bir hayata sahip olmak istiyoruz. Gerçek umut ve arzularımız da var. Destek alabileceğimiz sarsılmaz inançlarımız olsun diye telaş içindeyiz. Fakat bunların tümünü bir kızın hayatında gerçekleştirebilmesi o kadar zor ki.
Okuyacak kitap kalmayıp da taklit edecek hiçbir bir örnek bulamasam ne yapardım? Elim kolum bağlı, büzüşmüş bir şekilde sızlanıp dururdum herhalde.
Ne olursa olsun bir şeyler yapmam gerektiğinin farkındayım ama ne yaparsam gerçekte kim olduğumun ayırdına varabilirim ki? Bugüne kadarki özeleştirilerimin hiçbir anlamı olmadığını düşünü- yorum. Çünkü ne zaman hoş olmayan bir yönümü fark edip özeleştiriye başlasam eleştirdiğim tarafım yavaş yavaş hoşuma gitmeye başlıyor.
Hepsi aynı ot olmasına rağmen neden bazısını yolup bazısını öylece bırakmak istiyorum acaba? Sevimli otlar ve sevimli olmayan otlar. Şekilleri aynı olsa da sevilesi ve nefret edilesi otlar niye böyle tamamen farklılar ki? Bir mantığı yok. Kadınların bir şeyi sevip sevmemesinin nedeni oldukça muğlak bence.
Ne zaman bir köy yolunda yürüsem, köy ne kadar uzakta olursa olsun, kesin bu yoldan daha önce de geçtim diye hissediyorum. Yürürken yol kenarındaki fasulyelerin yapraklarını kopardığımda, mutlaka yine aynı yolda aynı yaprakları önceden de koparmıştım diye içimden geçiriyorum. Ve yine bundan sonra da tekrar tekrar bu yolu yürüyeceğime, aynı yerde fasulyelerin yapraklarını koparacağıma inanıyorum.