Thomas Bernhard, Salzburg'daki ortaokul ve lise dönemlerini ve hayat hikayesini anlattığı bir yapıt. Bernhard'a göre Salzburg, hayatının en korkunç zamanını, varlığını sürdürmek için çok yüksek belki de olabilecek en yüksek bedeli ödediği , ve mutluluk duymasına hiç izin vermeyen yer ve zamandır. Kitaptaki bu anılar, o dönem(1938-1945) ve o dönemin hissettikleri hakkındadır. Bernhard, yaşamı boyunca büyükbabası ile birliktedir. Annesi,varlığını asla kabul etmemiş, köylü çocuğu olan babası onu terk etmiş, ne annesiyle ne de kendisiyle ilgilenmiştir. Schraman sokağında bir yurtta ve sığınaklarda geçen yaşamını, yetişkinlerin ve çocukların dünyasından damıttığı duygularla yaşatıyor. Bernhard o dönemde düşündüklerini değil, hissettiklerini betimliyor. İnsan sefaletini gözlemleyerek, savaşta yaşamın ve varoluşun aslında ne denli korkunç ve değersiz olduğunu ömrü boyunca öğrenmiş ve deneyimlemiştir aslında. Salzburg'a tekrar gittiğinde, ruhunda değişim yaşandığını, çocukluğunun ve gençliğindeki yaşadıklarını oraya ilk adımını atar atmaz,ilk düşüncelerini aklından geçirir geçirmez tekrar başlayan ölüm süreci olarak anlatmış, ilacı olmayan bir hastalık süreci olarak tanıtmıştır.
