Eda T.
@Renkliyelkenli
instagram.com/renkliyelkenlii...
İçinde kalanlarla yaşamaya çalışan bir muallime...️
Ya çocuklar olmasaydı, nasıl iyileşirdi yaralar?
Okul Öncesi Öğretmeni
AİBÜ
İstanbul
55 okur puanı
Kasım 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
"Hem sonra ben düşlerimde bahçelerde yatıyorum, acı yeşil çimenler üzerine."
Sayfa 200 - Everest Yayınları
"Dalgalar mı, atomların dizilişlerindeki düzenin benim atomlarımın dizilişiyle çakışması mı, halelerin örtüşmesi mi, olanaksızlığın paylaşımı mı? Bir şey iște! Ama iyi bir şey... Can biberi tüm pisliklerin acısını hafifletir, iyi bir şey... Ancak katlanabiliyoruz..."
Sayfa 200 - Everest Yayınları
"Bir filmin kopmuş ve karışmış sahneleri gibi hayatım. Tutarsız kareler birbirini kovalıyor. Kalbim dağların tepesinden uçurumlara yuvarlanıyor. Daha eski yaralarımı sarmaya fırsat bulamadan yeniden yaralanıyorum."
Sayfa 87 - DedalusKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
"Neden bu kadar öfke doluyum, nedir bu hınç içimdeki? Neyle başa çıkamıyorum? Kendim olmakla, bulunduğum noktada olmakla, hayattan bıkmışlığımla belki. Anlatsam anlar mı? Belki anlar. Ama ne fark eder. Halim yok ki anlatmaya. Kimselere kendimi anlatmaya gücüm yok. Sadece geciyor hayat. Yaşanması gerektiği gibi, olması gerektiği gibi ve benim istemediğim gibi..."
Sayfa 86 - DedalusKitabı okudu
"Hayattan aldığım derslerden biri, sessizlikleri doldurmaya çalıştıkça saçmaladığım. Susuyorum."
Sayfa 84 - DedalusKitabı okudu
"Ve işte buradayım sonuç olarak."
"Evet buradasın, ne garip! Kucağında yeni bir hayatla eskileri eşelemeye gelmişsin."
Sayfa 84 - DedalusKitabı okudu
"Sözcükler bir süre sonra ağırlaşıp yoğunlaşıyor sanki. Yan yana geliyor ama anlamlı bütünler oluşturamıyorlar. Öylece asılı kalıyorlar havada. Benimse onları oradan toplayıp bir araya getirecek gücüm yok."
Sayfa 84 - DedalusKitabı okudu
"Zorlamasının bir faydası olmayacağını bilecek kadar iyi tanıyor beni. İnadım tuttuğunda, güçsüzlüğümden nefret ettiğimde nasıl sertleştiğimi ve kırıcı olabildiğimi çok iyi biliyor."
Sayfa 82 - DedalusKitabı okudu
"Yüzümde tuzdan yollar var. Yüzümde unutmak istediğim anılar, kaçtğım bugünler var, biliyorum."
Sayfa 81 - DedalusKitabı okudu
"Belki o zamanlar güldüğümüz bir şey şurada, şu yaprağın altındadır şimdi. Belki minik bir gözyaşı damlası unutmuşumdur buralarda bir yerde. Ya da bir ümit atmışızdır suya, yıllar sonra gelip çıkarmak için. Dikkatlice arasak bulur muyuz onları? Aramaya dermanımız olsa yapar mıydık?"
Sayfa 81 - DedalusKitabı okudu
"Farklı bakıyorum evet, hayata inanmıyorum artık. Birçok anının ve acının yükü var içimde. Baktığım her yere taşıyorum onları. Ama güvenli göründüğümü fark etmemiştim. Tam tersine aynaya baktığımda bitkin ve telaşlı bir kadın görüyorum nicedir. Şaşkın, ne yapacağını bilemez, hatta delirmeye yakın..."
Sayfa 78 - DedalusKitabı okudu
".... Şu sıra ne kalabalığa ne de insanlara
dayanabiliyorum. Garip bir ruh hali içindeyim. Sanki hafifçe yükseliyorum olayların üzerinde. Acı bir süre sonra uyuşturuyor insanı, Hatta bağımlı yapıyor bile denilebilir. Gözlerimi yumup parkın seslerini dinliyorum. Kuşları, çocuk seslerini, yaprakların hışırtısı, suyun akışı.
Benim içimden başka her yerde huzur var. Havada, suda, parkın kendine özgü kokusunda bile."
Sayfa 77 - DedalusKitabı okudu
Alıntıdan önce;
Bazen duyguların sözlerle vuku bulması gerekmez. Kalbinde yer edenin varlığı da nefes almaya kafidir.
"Zaman zaman saatlerce hiç konuşmadan oturduğumuz bankın önündeyim. Sessizlikler yormazdı bizi. Bazen günlerce, gecelerce, sabahlara kadar konuşabilir bazen de saatlerce sessiz kalabilirdik yan yana. Bunu da severdik. Kuşlara bakardık, insanlara bakardık, suya bakardık sessizlik içinde. Birlikte olmak bize yeterdi. "
Sayfa 77 - DedalusKitabı okudu
"Zaten bir süredir her şey gerçeklikten uzak ya da gerçek olamayacak kadar kafa karıştırıcı.
Sayfa 49 - DedalusKitabı okudu
Bazen acıları zamanında yaşamamak insanın yüreğini katman katman kabuklarla örtüyor. Ama bu kabuklar kof, yüzeysel ve boșuna, artık biliyorum. Yaşanmayan acının yarası kapanmak bilmiyor. Sahte avuntular acıyı yalnızca bir süreliğine perdeliyor. Bir şeyler hep eksik, yanlış ve ürkütücü bir boşlukta asılı kalmış gibi. Acı, gerilerden gelip öyle bir yerden vuruyor ki, o sırça gerçeklikleri paramparça ediveriyor. Buraya hak ettiklerimle yüzleşmeye geldim -tabii hala gücüm varsa-; içimde henüz kınlmamış, ezilmemiş bir şeyler kaldıysa onları da acıya kurban etmeye...
Sayfa 48 - DedalusKitabı okudu