EYÜP ÖZKAYA
@Rodion_Winston
Anlamsızlığımıza anlam katma uğraşı verdiğimiz hayatın ince bir kolunu işgal eden bedenim ve zihnimin mührüne okuduğum kitaplarda rastlamaya çalışıp, kendini her defasında yeniden tanıyıp hayret ederek ışığa yürüyen biri.
Harita Mühendisi
Lisans
İstanbul
İstanbul
10 okur puanı
Ocak 2024 tarihinde katıldı
Son Yolculuk
Kulağıma çalınan bir ezgi...fısıldıyor sanki ruhuma...titretiyor bedenimi ve bana kendimi hatırlatıyor. Yalnızlığa arkadaş olup bir sonraki durakta benimle beraber iniyor hayattan...
Egonun Acizliği
Uçuyorum ve tüm dünya ayaklarımın altında, sense beni ufukta küçük değersiz bir gölge gibi görüyorsun.
Hayatın Anlamına Zor Sorular
Zıpkınla vurulmuş gibi sarsıcı bir soruyla hayatımi degistirdiğimde artık hersey bir soru ve cevap sarmalında gözlerimin içine bakar oldu.
Okur Takip Önerileri
İnsanlık Tarihinin Değişmez Çelişkisi
Tüm dünya iliklerimize kadar ince ince işleyen bir fısıltı gibi bize seslenirken, insanlık anlamını karşıt olarak yok edip hiç olmakta arıyor.
Serabını bekleyen hisler
Hislerim umursamazlıkla coşku arasında uçsuz bucaksız bir çöl içinde yolunu bulmaya çalışırken savrulup duruyor. Bir serap görmeye bile razı yeterki arzuladığını hissetsin bedenim...
Anda kalıp; attığım her adımı iliklerimde hissettiğim, baktığım her bir köşeyi zihnime nakşettiğim zamansız bir yolda olabildiğince çocuksu bir kaygısızlıkla koşturduğum bir hayatın bana getirdiklerinin heyecanıyla süregelen bir ömurden başka ne dilenir ki...
Yalnızlığa uzanan eller olmayınca, bir olarak bütünlenmenin getirdiği hayat ağacının meyvesinden hiç tadamamiş olmanın sonsuz ızdırabıni yaşamak kadar zalimdir ömür.
Zihninin Şelalesi
Şelaleden uzaklaşırcasına sıraladı adımlarını, neredeyse koşacaktı, çünkü bilmiyordu, o şelalenin hayatın kaynağı olduğunu, herkesin kendi şelalesiyle tanışmasının bir zamanı olduğunu, bazen ata binen, erkek kıyafetleri giyen bir kızın bizi o şelaleye götürdüğünü, bizi kendi şelalemize kim götürmüş olursa olsun kişilerin bahane olduğunu bilmiyordu, en güçlü önyargımız olan şeyin bizi o şelaleye iten en güçlü önyargımız olan şeyin bizi o şelaleye iten en güçlü kuvvete dönüştüğünü bilmiyordu, hayatın bizi o şelaleye götürmek için tasarlandığını bilmiyordu, kendi şelalesinden atlamamış birinin aslında hiç yaşamamış olacağını bilmiyordu...öğrenmesinin zamanı gelmişti.
İnsan zihninin şelalesinden kaçabilir miydi?
Sayfa 51 - Everest YayınlarıKitabı okuyor
Soğuk bir gülümseme gibi çelişkili bir yalanın izleri hayatına zerk etmiş bir insanın sonsuzlukta kayboluşuyla ardında bıraktığı öksüz bir gölge gibi kalmak...
Aşk ilüzyonuna kapılmak kendine söylediğin en güzel yalan olmalı ki gözüne inen perdeye yaşama sarılırcasına tutuluyorsun.
Gözüne çarpan ilk şey suretlerse, içine işlemiş hazinelerin özünün tadının farkına varamaz ve hayat aşılayan melodiden de mahrum kalmaya mahkum kalırsın.
Serildim toprağın samimi kucaklamasına...Bir tek beni sen anlarsın ebedi dostum.
