Hayatımın hiçbir bölümünde kimsenin beni sırtında taşımasını beklemedim. Gökyüzünü avuçlarıma bırakmasını da istemedim kimseden, dağları ayaklarıma sermesini de...
Oysa sıcak bir tebessüm kadar kolaydı her şey ya da kuru bir ' Korkma, ben varım!' cümlesi kadar sıradan...
Değer verdiğim ve derin anlamlar yüklediğim hiç kimseyi imkânsız beklentiler uğruna zorlamadım asla! Basit şeyler için kırıldığım her hikayenin sonunda 'Ben sana ne yaptım?' savunması vardı. Fakat biri için hiçbir şey yapmamanın ona kötülük yapmaktan bir farkı olmadığını da anlayamadılar. Oysa sıradan birilerinin kötülükleriyle değil, kendisi için özel olan kişilerin umursamazlığıyla incinir insan...
Bir şeyi elinle koymuş gibi bulmak vardır bir,
bir de saatlerce arayıp deliye dönmek.
Çok önemlidir bilirsin,
bu bir insan da olabilir, bir obje de.
Her neyse.
Artık o, benim..
Başınızı iki elinizin arasına alıp kara kara düşünmeyi bırakın ve güzel yarınlar için icraata geçin. Allah sitem edeni değil icraata geçip inşa edeni sever.
Allah'a inanmış ve O'na teslim olmuş iseniz O'na güvenin.
Önce Allah'a sonra kendine inan! Yapacağın iş ne olursa olsun, inanmak bir işin yarısını değil neredeyse tamamını tamamlar.