Mithrandir
@SalisilikasitAnhidriti
Fakat kahkahalarının arkasında dalgın bir yalnızlık vardı.
#61908803
#103745744
#160758571
#180726988
Öğrenci
İstanbul Üniversitesi Eczacılık Fakültesi
214 okur puanı
Aralık 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Hüzünle gülümsedi ve omuz silkti. "Hayatımı elimden geldiğince iyi yaşamaya çalışıyorum," dedi. "Dürüst, iyi niyetli davranıyor, iyi dostluklar umut ediyorum ve en hayırlısı neyse onun olmasını umuyorum."
Bazen hatırlamamız gerekir ki, bir gündoğumu sadece birkaç dakika sürer.
Ama onun güzelliği sonsuza kadar kalbimizde parlayabilir.
Mithrandir tekrar paylaştı.
İnsan misafirliği kısadır dünyanın. Bir coğrafyaya doğarsın. Anan baban nereliyse, tenleri ne renkse, hangi ülkedelerse, hangi dili konuşup, neye inanıyorlar ya da inanmıyorlarsa onlardan olursun. Seçemezsin, kura gibidir. Birbirimizi bunlara bakarak isimlendirmek, düşman bellemek ve insanlık paydamızı, gelip geçici dünya misafirliğimizi unutmak, biz güya medeni insanlara yakışır mı?
Sayfa 45 - Doğan NovusKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Yaşlıların ve hatta orta yaştakilerin unuttuğu bu gerçeği gençler biliyor. Birçoğunun gençlere karşı sergilediği öfke ve kıskançlığın kaynağı da bu işte. "Ah keşke şimdiki aklımla o yaşa geri dönebilseydim!" Epey yaygın olan bu figanı birçok defa işitmişsinizdir. Bu sözler beni epey eğlendiriyor, çünkü aslında bu pişmanlık şöyle dile getirilmeli: "Keşke o zamanlar hissettiğim tutkuyu ve neşeyi yeniden elde edebilseydim!"
Hepimiz ölüyoruz, her geçen günün her geçen ânında ölüme gidiyoruz. Bu, varoluşun kaçınılmaz gerçeği. Bizi korkuyla felç edebilecek, ya da bize sabırsızlıkla enerji verebilecek, bizi keşfedip deneyimleme arzusuyla, her hareketten bir hatıra çıkartma umuduyla -hayır, demirden bir iradeyle- doldurabilecek bir gerçek. Güneş veya yıldız ışığının altında, açık veya fırtınalı bir havada hayatta olmak. Parlak, çiçeklerle dolu bahçelerde olsun, derin karın içinde olsun, her adımda raks etmek...
Muhtemel -ve sadece muhtemel- bir geleceğin yasını tutarken şimdi zamanın akıp geçmişe karışmasına izin vermekle ne büyük ahmaklık etmişim!
Bu başlı başına aşikâr bir şeymiş gibi görünüyor -yani benim, bizim hayatta olmamız- fakat yine de korkarım ki bu basit gerçeğin önemini kolayca unutuyoruz. Gerçekten hayatta olduğunuzu ya da en azından gerçekten hayatta oluşunuzun değerini bilmeyi, her gündoğumunu izleyebileceğinizi ve her günbatımının tadını çıkarabileceğinizi takdir etmeyi unutmak çok kolay.
İkisinin arasındaki zaman zarfında, akşam karanlığından sonraki tüm o saatlerde, her ne isterseniz yapabileceğinizi.
Yolumuzun kesiştiği her kişinin, iyi ya da kötü bir hadise ve bir anı olabileceği, geçen anıların monotonluğunu kırabileceği ihtimâlini gözden kaçırmak çok kolay. Diyorum ki, harcanan o anlar, tekdüzelikle, rutinlerle geçen o saatler bizim düşmanımızdır. Onlar, hayatın anları içindeki küçük ölüm kesitleridir.
"Ne ekersen onu biçersin," diye tercüme etti. Zira gerçekten de Le'lorienel'in ismi, gayet yaygın bir Elf deyişinin bir türevinden başka bir şey değildi.
"Saygı ve dostluğun felsefesi değil mi bu?" diye sordu yaşlı büyücü.
"Ayrıca intikamın," diye sertçe yanıtladı Tunevec.
Bir kitap okudu
368 syf.
·
Puan vermedi
·
Beğendi
·
8 günde okudu
Neden şafağı izliyorum? Neden o zaman, gün içindeki başka bir saat değil de neden o özel an?
Çünkü şafak vaktinde güneş her zamankinden daha parlaktır. Çünkü şafak vaktinde, onun karanlığın ardından yeniden doğuşuna tanık oluruz. İşte benim umudum burada yatıyor, çünkü tıpkı güneşte olduğu gibi, bu gerçek bireyler için de geçerli olabilir. Düşenler tekrar tırmanabilir ve o zaman etraflarındakilerin gözlerinde daha çok parlarlar.
Şafağı izliyor, tanıdığımı sandığım adamı düşünüyor ve onun hakkındaki düşüncelerimin doğru olması için dua ediyorum.
-Drizzt Do'Urden
"Geçmiş artık yok ve gelecek de henüz yok," dedi Morik. "Öyleyse şimdiki zamanda yaşa ve tadını çıkar, dostum. Her ânın tadını çıkar."