Bakma fakirmişim,kimsesizmişim;
Akşamüstüne doğru, kış vakti
Benimde sevdalar geçti başımdan
Şöhretmiş, kadınmış,para hırsıymış;
Zamanla anlıyor insan dünyayı.
Ölürüz diye mi üzülüyoruz?
Ne ettik,ne gördük şu fâni dünyada
Kötülükten gayri?
Ölünce kirlerimizden temizlenir;
Ölünce biz de iyi adam oluruz;
Şöhretmiş, kadınmış, para hırsıymış,
Hepsini unuturuz.
Mektup alır, efkârlanırım
Rakı içer, efkârlanırım
Yola çıkar, efkârlanırım
Ne olacak bunun sonu, bilmem.
"Kazım'ım"türküsünü söylerler,
Üsküdar'da
Efkârlanırım.
Hayatının daha sonraki evrelerinde asla böyle eksiksiz bir özgürlüğe sahip olmayacaktır ve tam bir bağımsızlığa sahip olunan bir dönemde insanın benliğine bu denli az hâkim olabilmesi gerçekten üzücüdür.