“Ne diren, ne zorla. Yolunu değiştirene izin ver. Sana uğramak istemeyenin yoluna çıkma. Birlikte yürümen gerektiğin kişiyle, kendi yolunda yürürken karşılaşacaksın. Kendine ve yoluna odaklan. Daha iyi olmaya, daha mutlu olmaya odaklan. Senin olan seni bulacaktır..”
Trenler bir kaçış şansı sunuyor, yalnızlara ev oluyordu. Geçmişle bağ olup geleceğe geçit açıyorlardı.Benim içinse ülkelerin ve insanların ruhuna açılan pencereydi.
Beni başkasının arazisine böylesine cesurca izinsiz girmeye iten hangi fikirdi, şimdi hatırlayamıyordum.Huzurun ruhu cennetten bir bulut gibi inmişti çünkü huzurun ruhu bir yerde ikamet ediyorsa, orası güzel.