Sibel Özcan
@Sibell3406
İstanbul, 3 Kasım 1976
12 okur puanı
Haziran 2023 tarihinde katıldı
Dünya tozdan geliyordu ve sonunda yine toz olacaktı.
Ne yaraları kalmıştı ne de kurumuş yerleri.Camilla'ydı o, kusursuz ve harikulade.Bana aitti, dünya da öyle. Döktüğü yaşlar beni mutlu ediyor, heyecanlandırıyorlardı. Ve ona sahip oldum. Sonra uyudum, yorgun ve huzurlu. Uykuya dalarken hıçkırdığını anımsıyorum ama umursamadım.Camilla değildi artık. Vera Rivken' di ve ben onun dairesindeydim,uykumu alır almaz kalkıp gidecektim.
"Aşık olduğun kızdan bahset bana," dedi.
Yapamazdım,bir kadınla birlikte olup başka bir kadına duyduğum hayranlıktan söz edemezdim.
Okur Takip Önerileri
Eski yalnızlığıma dönemedim o gittikten sonra, onun tuhaf kokusundan kaçış yoktu.
"Öyle yalnızım ki," dedi.
Samimiydi.Hasta bir yer vardı içinde, burkulmuş,o sözcüklerle dışa vurmuştu,ona bu denli katı davrandığım için utanç duydum.
Masamın yakınına gelmedi,ama mutluydum.Hemen gelme Camilla; burada tek başıma oturup bu ender duyulan heyecana alışayım; zihnim eşsiz zerafetinin sonsuz yalnızlığında gezinirken yalnız bırak beni; bir süre için, açık gözlerle seni düşleyip açlığını çekmek istiyorum.
Öyle ki sarılmamızla sevişmemiz bir oldu.Bir kez daha her şeyimle ona ait olduğumu bilmenin dehşetengiz güzelliğiyle sarsıldım.Bize uyuşturucu gün ışığı tavrında duran zaman,insanlara ışık hızında dönerken vazgeçilmezliğin tenlerimize işlediğini görerek ürperdim.
Sayfa 461Kitabı okudu
Geleceğinizi göremez olduğunuzda yaptığınız ilk şey kaçmak olur.Oysa kaçmak değil gitmek gerekir.
Sıradanlık, insanın sevdiği o en sıradışı insanla güzel.