Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.27
Sihaya
Sihaya
@Sihaya
Antalya
125 okur puanı
Şubat 2018 tarihinde katıldı
Bir Süredir Yazmak İstediğim İnceleme
Siz de benim gibi kimmiş bu geyşalar, diye merak edip haklarında biraz bilgi edinmeye kalktıysanız muhakkak bu kitapla karşılaşmışsınızdır. Ve kitabın kapağını açtığınızda, " Bir zamanlar Kyoto'nun en ünlü geyşalarından birinin anılarından uyarlanmış gerçek bir hikaye." yazısını -kelime kelime aktaramamış olabilirim- görmüşsünüzdür. İşte
Öncelikle 1992'de basılıp Mafya'nın Hizmetçisi, Sevimli Odun ya da her ne haltsa kitaplar tekrar tekrar basılırken başka bir baskı yapamamamış bu kitapla nasıl tanıştığımızdan bahsetmek isterim.
Devlet hastanelerinin birinde bir yakınımı ziyarete gitmiştim. Hasta çoktan uyumuş. Etrafında akrabalar... Haliyle dedikodu, boş muhabbet tavan
Doğal bir kitaptı Anna Karenina hayatın kendisi gibiydi bir bakıma bazen sıkıcı, tahmin edilebilir bazense insanın ruhunu derinden etkileyen bir yapıya sahipti.
Uzun bir süre kitabın baş kahramanı Anna ile hiçbir ilişkisi olmadığı halde, kendisini sevip takdir etsem de Levin karakterinin niçin var olduğunu anlamaya çalıştım açıkçası. Tamam hoş,
Okur Takip Önerileri
Sissoylu dünyasında geçen ancak olay örgüsü bakımından diğer 3 kitaptan bağımsız bir kitaptır. Ancak önemle belirtmeliyim ki kitaptan %100 oranında yarar sağlayabilmek amacıyla diğer 3 kitabı okumalısınız.
Şimdi kitaba gelirsek bir Sissoylu romanı olarak değerlendirmem gerekirse biraz tahmin edilebilir bir kurgu olduğunu ve diğer 3 kitaptan bir kaç kademe daha düşük olduğunu söylerdim.
Ancak bu kitabı ayrı bir biçimde diğerleri ile karşılaştırmadan değerlendirmem gerekirse fantastik bir dedektiflik romanı olması açısından oldukça güzel olduğunu söylerdim. Gerek karakterlerin en ciddi durumlarda bile matrak diyaloglar kurması, gerekse kişilikleri ve kişisel gelişimleri oldukça güzel işlenmiş.
Herkes Wayne karakterini çok sevmiş belli ki tabii ben de sevdim ama şimdi Waxillium'un asaletini de göz ardı edemeyiz, diye düşünüyorum ben. :D
Bir de kitapta çok hoşuma giden bazı şeyleri söylemeden geçemeyeceğim. Bazı çiçeklerin adının Kelsier'ın karısı Mare'in adına sahip olması, Sazed'in tanrılık görevini başarı ile yerine getiriyor olduğunu görmek falan manyak kahkahalar atmama neden oldu. Bunlar gerçekten hoş ayrıntılar.
Gerçi kitaplarında dünyasına göre bir kültürü en ince ayrıntısına kadar kurgulayan biri için normaldir böyle hoş ayrıntılara yer vermek. :)
1984'ün küçük versiyonu gibiydi doğrusu. İktidar'a gelen kişinin güç tutkusuyla nasıl bir zamanlar nefret ettiklerine dönüştüğü ve halkın düşünme yetisini sınırlandırarak onları korkutarak kendisine karşı koyulmasını nasıl engellediği üzerine korkunç bir peri masalıdır.
Okunması tavsiye edilir. Herkese kendi durumunu acaba ben de çiftlik hayvanları gibi her denileni kabul mu ediyorum diye sorgulatan bir Osmanlı tokadı niyetine yenebilir.
Momo... Hakkında pek bir şey söyleyebileceğimden pek de emin olmadığım kitap. Zaten söylenebilecek her şeyi kendisi söylediği için belki, belki de bu kitap hakkındaki duygularımı sözcüklerle ifade çok zor olduğu için bilemiyorum.
Masal görünümlü bir gerçeklik. Aslında distopik demek isterdim ancak maalesef günümüzden çok önce yazılmış bu
Kitabı okudum. Fark etmişsinizdir zaten...Yani bilemiyorum. Sanırım bu kitap hakkında bin tane şey söylense her biri aynı şeyi farklı şekilde anlatsa bile her biri farklı olur. Ve bu bin tane şey bile bir araya gelse kitabı tam manasıyla açıklayamaz. Çünkü kitap ilk kelimesinden son kelimesine kadar kendini ve düşüncesini gayet kusursuz bir hal
Dazai'in bu yarı otobiyografik eserini okurken dehşetle ona çok fazla benzediğimi fark ettim. Bilmiyorum belki de kitabı okurken o ruh hali içerisine girdim veyahut zaten sahip olduğum ruh halini fark ettim. Bu kitabın ana kahramanı Yozo-Dazai'in kendisi bir nevi- duygularını, karamsarlığını, sorunlarını, hayatı anlamsız buluşunu şaklabanlık adı verdiği sembolik maske ile kıyasıya örten birisi. Ve belki de bu baskıların katlanılmazlığı, daima süren yalancılık eğilimi ve kendini her daim anlaşılmaz ve normal olmayan bir yaratık olduğuna inandırışının etkisiyle hayatına sürekli bir son verme uğraşı içindedir. Uğraşı içindedir,diyorum çünkü defalarca denemesinin ardından başarabilmiştir bunu. Bu hikaye (Yozo'nun dolayısıyla Dazai'in) bana bazen başka bir evrende benim hikayem gibi geliyor doğrusu. Bundan dolayı mıdır bilmem bende ayrı bir yeri var. Ama asıl insanlığın hikayesi olduğunu da düşünmeden edemiyorum. Her gün türlü şaklabanlıkla(eğlence programları,saçma sapan diziler) acılarını,zavallılıklarını gizleyerek daha da intihara meyilli hale gelişinin hikayesi insanlığın. Ve her gün intihar etmeyi denemesine karşın ölemeyip daha da beter halde yoluna devam etmeye çalışmasının...
Eh ne diyeyim inşallah sonunda Dazai gibi başarıya ulaşmaz insanlık.
Kimsenin konuşamadığı ve üstüne basamadığı tabuların kraliçesi Elif Şafak. Tabu tanımaz kadın. Bu kitabında da herkesin sorgulamaya korktuğu şeyleri -dini meseleleri- kırmadan,incitmeden,saldırmadan sorguluyor.Herkesin ortak bir paydada, biraz paylarından feragat ederek, önyargılarını bırakarak buluşabileceğine parmak basıyor. Bu roman düşünce dünyamın mihenk taşlarından biridir.
Gotik,estetik,karanlık!
Oscar Wilde'ın arkadaşlarının "Sen roman yazamazsın!" demeleri üzerine iki üç günde yazmış bulunduğu başyapıt . Genç,güzel ve saf bir ruha sahip olan Dorian Gray'in ruhunu nasıl habis bir yaratığa çevirdiğinin sembolik hikayesi.Dolayısı ile de insanlığın hayatı sadece haz almak, sadece kötülüğün neden olduğu güzellikleri arzulamak ve hayatı sadece hayat için yaşamakla ruhlarını nasıl öldürdüğünü gözler önüne seriyor bu roman.
Ve bir de Lord Henry var.. O zehirli,ilginç ve baştan çıkarıcı sözcükleri ile bazen bizim çoğu zaman ise Dorian Gray'in ruhunu kirletmiştir. Açıkçası Lord Henry'ye ondan nefret ettiğim ölçüde hayranım. O muhteşem bir sanatçı. Dorian Gray'in ruhunu nasıl da şekillendirdi öyle. Bir heykeltraşın azimle eserini şekillendirmesi gibi.
Bana kalırsa bu sanat eserinin sonu dramatik olduğu kadar romantik bir trajedi imişçesine hoştu.
Evet evet bu kitabın sonu ve kendi başyapıtının sonu hakkında ,arkadaşı olmasına rağmen, Lord Henry tam da bunları söylerdi. Hayata trajedi ve komedilerden oluşan muazzam bir tiyatro gibi bakan ve estetiğin her şey olduğunu söyleyerek nice insanın hayatını karartan muhteşem kişilik.
Ah Brandon Sanderson. Fırtınalar aşkına dostum! Bilen bilir bu adamın nasıl manyak,fantastik,harikulade bir zekaya sahip olduğunu. Ve şimdi bahsedeceğim seri(Fırtınaısığı Arşivi) bana kalırsa bu adamın ustalık eseridir. Nereden başlasam bilemiyorum hayranlığımı anlatmaya. O nasıl bir hayal gücü, nasıl bir deha! Karakterlerin harika
SPOILER İÇERİR
Calamity..Bu kitabın yeri bende çok ayrıdır. Daha doğrusu bu serinin yeri...Başaramamaktan korkmak diye bir şey olduğunu ve bunun bir Epik'in en büyük korkusu olabileceğini öğreten kitaptır.Haa bu kitabı okumadan önce bilmiyor değildim elbette bu duyguyu bende de olan.Ancak bir türlü isimlendirememiştim. Meğer ben de Prof. gibi başaramamaktan korkuyormuşum. Bir Epik bile yenebildiğine göre en büyük korkusunu herhalde ben de biz de yenebiliriz.Herkesin kendi en büyük korkusunu yenmesi dileğiyle :)
