Ah! Ne istediğini bilmeyen, hayatı boşvermişlikle geçiren, hayatsız Oblomov.
Çoğu insan senin hayatını dolu dolu yaşaman için çalışsa da fayda etmedi. Başta Ştols ve Olga olmak üzere senin o yatağından çıkıp kendin için bir şeyler yapmanı istediler.
Ne yazık ki, Oblomov onun için de harekete geçmedi.
Romanı okurken Oblomov’a kızdığım, bu kadarı da olmaz, dediğim çok yerler oldu. Bir ara Oblomov için umutlanmıştım. Acaba, hayatını yaşayacak mı? Olga ona umut olacak mı?
Olga, kendi hayatı için doğru bir karar vererek kendi yoluna bakmasına çok sevindim. Ne de olsa hak etmeyen biri için hayatını feda etmedi.
Roman sonu ise Oblomov’ a üzülmedim değil. Çünkü o kadar üşengeçlik, hayatsızlık karşısında duruşunu hep koruyan, dürüst, iyi niyetli adam olduğu için onunla hem gurur duydum hem sinirlendim hem üzüldüm.
Son olarak, bir çok duyguyu bana yaşatan baş kahraman Oblomov’a, bunları anlatan (Oblomov’a her zaman yardımcı olan) Ştols’a ve özgün yazısıyla sevgili İvan Aleksandroviç Gonçarov’a içten dileklerimi sunuyorum.
Sizinde okurken bir çok duyguyu bir anda yaşamanızı sağlayacak bu güzel romanı okumanızı kesinlikle tavsiye ederim. En azından kendinizi önemsiyorsanız, bu romanı okuduktan sonra hayatta nasıl yaşanır? Artılarıyla eksileriyle Oblomov’dan öğrenebilirsiniz.
Keyifli okumalar sevgili okurlarım:)
