Evet bir kitabın daha sonuna geldik.
Öncelikle kitabı alırken yorumlardan dolayı sanıyordum ki ya çok seveceğim ya hiç sevmeyeceğim ama benim için böyle olmadı sevdiğim kısımları da oldu sevmedeğim kısımları da.
Sevdiğim kısımlara gelecek olursak bir ergenin hayata bakış açısını güzel işlemiş. Hangimiz o çağlardayken nefret etmedik, bir an aşık olduk sandık ertesi gün soğumadık, bu hayatta varoluşumuzu sorgulamadık, amacımızı bulmak için çırpınırken batırmadık. Ergenliğimin üzerinden uzun yıllar geçmediği için karakterin yerine kendimi koyabilmem zor olmadı bu yönden sevdim. Karakter nevi şahsına münhasır bir tipleme çünkü az önce bahsettiğim duyguları az çok yaşasamda bu kadar uçlarda olmadığını söyleyebilirim. Hayata bu kadar olumsuz ve nefretle bakabilmek hep ilginç gelmiştir bana ve o kişileri daha yakından tanıyıp nedenlerini bilmek istemişimdir ondandır ki kitabı sevdiğim birçok nokta oldu.
Sevmediğim yönlerine gelirsek, bir kitaptan beklediğim edebi dil yoktu. Bunun sebebi ergenin ağzından yazılıyor oluşu tabii ki ama okurken bir tıkta olsa yorulmayı, cümlelerinden kendimce çıkardığım anlamları olmadığı için aşırı sevemedim. Bir çırpıda bitiveriyor. Akıcı bir kitap. Çok yoğun bir kitaptan çıktıktan sonra zihninizi boşaltmak istiyorsanız ve empati yeteneğiniz yüksekse okumanızı tavsiye ederim.
Oğuz Aktürk çok teşekkür ediyorum bu kitabı okumama vesile olduğu için.
Neler yazmalıyım, cümleleri nasıl toparlamalıyım da beni böylesine etkisi altına alan bir eserin incelemesini yapmalıyım diye düşünmeden kitabı bitirdiğim gibi buraya geldim. Çünkü
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}
