Savaşı onlar çıkartmamışlardı. Taraf tutmamışlardı. Silahı ellerinde ancak yurtlarını ve canlarını düşmana karşı korumak için almışlardı. Ve onlar düşmanlarını sadece işgal orduları sanarken, katlana katlana çoğalmıştı düşmanları. Kapı komşuları düşmana dönüşmüştü. Hiç bitmeyen bir çileydi Boşnakların dramı.
Sayfa 31
Aklına Nana'nın bir keresinde söylediği şey geldi; her bir kar tanesinin, dünyanın bir yerinde haksızlığa uğrayan bir kadının ağızından dökülen bir ah olduğunu. Bütün bu iç geçirmeler gökyüzüne yükseliyor, bulutlar hâlinde toplanıyor, sonra minicik parçalara bölünüp sessizce aşağıya, insanların üstüne yağıyordu.
Sayfa 95
Ondan bu kadar nefret etmeme ve ölmesini dilememe rağmen niye inatla her gün görmeyi, konuşmayı sürdürdüğümü çok düşündüm. Belki de anadil sebep oluyordu bütün bunlara. Anadil öyle bir şeydi ki, aynı şeyi başka bir dilde söylediğinde bütün anlamı, rengi, kokusu yitip gidiveriyordu. Düşmanımla paylaştığım en önemli şey bu. (...) Bir varlık yokluk meselesi.
Okur Takip Önerileri
Bu dünyada kimliği, kişiliği, yüzü silinmiş, hepsi birbirine benzetilmiş milyonlarca mülteci gibi yaşıyoruz ve bunun farkında olmak benim canımı sıkmıyor. Herhalde mutluluk dedikleri bu olsa gerek: Biraz güvenlik, biraz can sıkıntısı.
Sayfa 203
Yaşamın hiçbir anlamı yokmuş, bunu birden bire anladım. Ben bu yaşamın ne demek olduğunu pek iyi biliyorum. İnsanda bir takım düşünceler var. Karmakarışık, tıpkı çobansız koyun sürüsü gibi. Onları bir araya toplayacak hiçbir kimse yok. Ne yapılacağını da kimse bilmiyor. İşte anlamsız denen yaşayış bu! Ben bu yaşayıştan kaçmak, arkaya bile bakmadan uzaklaşmak istiyorum. Bu kadarcık yaşamı anlamış olan ne mutsuzdur.
