Osmanlı’da aşı geleneği yaygındı.Aşıcı kadınlar çiçek hastalarının yaralarından döküntüleri alır,bir ceviz kabuğunda biriktirir,sonra deriyi çizerek döküntüleri oraya yerleştirip üstünü gül yapraklarıyla kapatırlardı.Avrupa,çiçek aşısını kendilerinden öğrenmişti.